Hükümdar - Betül Kuloğlu

[betulkuloglu]

Bin adım atarken ağlamak, tanımadığım bir kadının omzunda..
Atlamak uçurumdan taşsız denizlere,
Ve gurur duymak ölüm cesaretinden!..
Saatleri denize döküp sonsuzluğa doğru,
Evrenin ötesine yürümek vardı.

Kimseyi sevmeden taklitlerle,
Ezberlenmiş sözleri kustukça rahatlamak;
Ve gözlerim ışıldarken avizelerini kırmak gönlümün…
Tam şimdi bitirmek kavgayı, kabullenip kenara çekilmek…
Kanmamak kimseye, kanarak içmek şu zehri,
Açıp ihanetin perdesini, doya doya izlemek vardı.

Bir çocuğun bayramlığını saklayıp içimde, defalarca açılmak,
Nice kavgaların yansımasını taşımak yüzümde…
Kuru toprakta canlanıp suyun içinde solmak,
Şimdi bırakıp insanlığın yükünü, hükümdarın altın sandığı olmak vardı.

Sözlerin dengesini bozup dilsiz kalmak,
Tanrım, konuştukça batmak, konuştukça batmak..
Karşıma alıp bütün cihanı, ölümün iksirini buldum diyebilmek,
Bir sahne kurup akıllı taklidi yapmak…
Vazgeçip gülümsemek henüz uykuya dalmadan,
Boynumdan çıkardığım ipte atlamak vardı.

Betül Kuloğlu

[Busenur]

Merhabalar, son bende kadar her şey çok güzeldi. Yalnızca son bölümde yine güçlü imgeler olmasına rağmen akıştaki bağlayıcılığın zorlandığını hissettim. Ama genel manada güzel bir şiir yazmışsınız.
Kaleminize sağlık...

[betulkuloglu]

Eleştiriniz için çok teşekkür ederim Busenur Hanım. Şiiri sizin gözünüzden okuyunca kopukluğu ben de sezdim.