İnsan - Mustafa AYYÜREK

[mayyurek]

Kalbin kirli atar damarıydı hissizlik
Çatlamış bir at gibi nalları dikerken yüreğimiz
Niyedir diye soramadan kana bulanmışız gibi

Kimse tutmaz kimsenin elinden
Son çağın perde arkası kahramanı
Gösterimdeki çaresiz benlikleri
delik deşik ederdi
sineleri yas tutmayan onları

Anlardık insanın insan kemirmek için doğduğunu

Çoğala çoğala azalırdı insan
Yelkovanı akrep zehirlerdi
Belki de insan
en çok eksilmeyi kustuğu zihinlere
Belki de daha çok insan
O an karanlığa uyanırdı

Ters tarafından kalkmış acuze
Yine eşikten başa katardı zamanı
Ve yine
yeniden başlamış çılgınlık gibi
Çoğala çoğala tüketirdi insanı

Mustafa AYYÜREK
03.01.2023

[Busenur]

Merhabalar. Yer yer güçlü imgelerle donatılmış güzel bir şiir. Doğrusu "Çoğala çoğala..." dan itibaren insan kelimesinin daha az tekrarı ve benzer şekilde gibi kelimesinin de daha az tekrarı bence şiirinizi daha usta bir dokuya kavuşturmuş olurdu.
Kaleminize sağlık.

[Yorgun44]

"Anlardık insanın insan kemirmek için doğduğunu..." dizesi muhteşem. Okurken "İnsan insanın kurdudur." sözünü hatırlattı. Oysa insan insanın umudu olmalıydı. Bu çağın insanı en çok da bunu başaramadı... Kaleminize sağlık, tebrikler.

[mayyurek]

Kıymetli yorumunuz için çok teşekkür ederim, sağ olun hocam. Dediklerinizi dikkate alacağım.

Birleştirildi

'İnsanın insan kurdu ya da kemirmek için doğduğu' fikrine dünya görüşüm itibarıyla katılmamakla beraber izlenimlerim hep bu yönde oluyor maalesef. İnsanın en güzel insan bahçesi olduğuna şahitlik etmek temennisiyle, çok teşekkür ederim hocam.