Pişmanlık Senfonisi - Seyital Baykal

[yusuf]

Kınayın beni ey insanlar hiç acımadan!
Köhne, kilitli, mundar kapılar ardında durukken pişmanlıklar
Nasıl çıkarım kirlenmemiş, aydınlık, dupduru sabahlara?
En masum hisler ruhumda paslı mıhlarla mıhlanmışken
Bir kurtuluş reçetesi gönder bana gül nefesli yâr
Kalbimin bin parça olmuş kanayan, sızlayan yaralarına

Kınayın beni ey insanlar kınayabildiğiniz kadar!
İçimde deli tufanlar çıkaran nefis rüzgârlarına inat
Başlayacak, ardı sıra hiç durmadan doludizgin bir isyan
Kopacak kızılca kıyametler yüreğin inleyen fuadında

Kınayın beni ey insanlar hiç korkmadan!
Aklımın kılcal damarının içinde gezerken Şeytan
Korkaklar hakikatin yılmaz yargıcı olmaz elbet
Aç bana tövbe kapılarını enis bakışlı mihmandar!

Yorgun şimdi gözde fer, kulakta ses, dilde kelime
Tövbe mihrabında feryat, seccadede gözyaşı
Göğe kilitli dua dua açılmış, çaresiz günahkâr eller
Bir kurtuluş ışığı yak karanlık ruhumda Ya Rab!

Seyital Baykal

[mehmetsigirci]

Çok içten ve güzel bir şiir. Kaleminiz kavi olsun Yusuf Bey.

[yusuf]

Teşekkürler Mehmet Bey.