Var Oluş ve Olamayış

[betulkuloglu]

“Anlamıyorsunuz. Var oldum bir kere. Bunu kimse değiştiremez. Var oldum. Ve ben inançlı bi’ insanım, neticede. Şimdi ölmekten korkuyorum, başıma kim bilir neler gelecek… Ama bi’gün ölmenin sorumluluğunu da almam gerek. Sorumluluk altındayım. Ama hiç var olmasaydım, ya da bir masa, sandalye olsaydım. Bir kapı olsaydım… Bir meyve olsaydım… Ben bunca öfkeli, yüreği karanlık, dillerinden zehir damlayan insanların arasında ne yapacağım? Dahası, onlara benziyor olmanın, bir insan olmanın yarasını nasıl kapatacağım? Bugün bitip yarın başlayacak, bunu durduramam. Ama ben yarın olsun istemiyorum, yarın var olmazsam öteki tarafta bana neler olur kim bilir?.. Canım da yanmasın. Anlıyor musunuz beni? Canım da yanmasın günler de geçmesin. Uyan, uyu… Şükretmeyi de bilmiyorum üstelik. Serzenişini ettiğim insanlardan biriyim çünkü, öyleyim. Bir damla suya sevinç çığlıkları atan çocukların olduğu bi’ dünyada, insanların sığınacak bir evi olduğunda yüzlerinin gülümsediği bir dünyada, savaşın arasında sakince bekleyen insanların arasında bu kadar nankör olmak… Anlamıyorsunuz. Kendimden de en az sizlerden tiksindiğim kadar tiksiniyorum. Sabah uyanmanın kıymetini anlıyorum ama hissedemiyorum. Bu hengamenin içinde ben daha ne kadar yorulacağım? Gitmekle kalmak arasında bir yerde sıkışmak, her gün gitmeyi düşünüp bunu başaramamak, becerememek… Bu çok acı. Durup anlatabileceğim kimse yok. Beni dudak büzmeden yahut bıkmadan dinleyecek, dahası anlayacak kimse yok. Bir ben varım işte, ben varım. Benim yerime güzel bir kız çocuğu olsaydı şimdi, onurlu bir asker yahut başarılı bir doktor… Ben hiç olmasaydım, her şey daha iyi olmaz mıydı?” dedi Süheyla. Yanıt yoktu. Yaslandığı ağacın altından kalkıp yaşlarını sildi, yürümeye başladı.

[halilesen]

Ben de var olmamakla alakalı uzun düşünceler geçirmiştim; zannımca birçoğumuz bunu düşündük. Bunun hakkında bir deneme yapmak da istemiştim; lakin kelimeler ve itikadım müsaade etmedi galiba. İlkin tuhaf geldi, birçoğunu müdafaaya hazırdım ama sonunda bunun bir diyalog olduğunu görünce Süheyla'nın zihninin tarumar oluşuna şahitlik etmek hoştu. Kaleminize sağlık.