Belki Sen Orada Olursun - Seyital Baykal

[yusuf]

Paydoslarla başlıyordu vedalar
Kavuşmalar sabırsızca bekliyordu
Ağaçlar, ardından bakışımın şahidi
Yollar, yürüdüğümüz kadar anlıyordu bizi
Yürüdüğümüz kadar tanıyorduk yolları

Rüzgâr en çok da kalbi kırkları üşütüyordu
Bense donuyordum kalbim paramparça
Seni arıyordum baktığım her yüzde
Yüzler, yüzüme kaygısızca bakıyordu
Oysa sorularım vardı, içimde dağ olan
Nehirlerim vardı sana akacak.

Otobüsler taşıdığı yolculardan yorgun
Duraklar beklemekten bitkin
Gelişler gidişleri
Gidişler gelişleri kovalıyordu.

Bitkin bir durakta durmuştum
Senli otobüsler bekliyordum
Kaç otobüs geldi, kaç otobüs geçti
İçlerinde sen, içlerinde sen yoktun.

Gece, yudum yudum tükeniyordu
Yorgunluk bir eşkıya gibi üstüme çöküyordu
Son otobüs, son otobüs diye bağırıyordu.
Bıyığı henüz usturayla tanışmamış delikanlı
Denize düşmekten kurtulan bir miço gibi
Son anda bilmiştim otobüse
Seni düşünmekten gideceğim yeri de unutmuştum.
Son durak diyeceğim, son durak…
Belki sen, orada olursun.
Belki orada, sen olursun.

Seyital Baykal