Oksijen Filmi Eleştirisi

Bu yazıda Christie LeBlanc tarafından yazılıp Alexandre Aja‘nın yönettiği bir Fransız yapımı Netflix eseri olan Oksijen filmini inceleyeceğim. İncelemelerimin spoilersız olma kuralını bu filmde birazcık istisna edeceğim. Evvela filmi seyretmek isteyebilirsiniz.

Oksijen filminin konusu, uyandığında kendini son teknoloji bir kriyojenik kapsülün içinde bulan ve hiçbir şey hatırlamayan Elizabeth’in hayatta kalma, dahası kim veya ne olduğu ile yüzleşmesini anlatmaktadır. Dahası yaşamağa devam edebilmek için hatırlamaktan ziyade öğrenmek zorundadır.

Filmin yarısında sıkılacağımı düşünmüştüm, lakin öyle olmadı; aksine Oksijen filmi merakımı devamlı diri tutmağı başardı. Elbette Mélanie Laurent‘un tek kişilik gösterisinin bunda payı çok büyük ve performansı takdire şayan.

Diğer yandan bunu basit bir hayatta kalma filmi sanırken, her şeyiyle orijinal olmasa da, tatmin edici bir bilimkurguya dönüştü. Dahası Oksijen filmi, yine diyeceğim gibi birçok sahnesi tanıdık gelse de, -mesela dünyanın yine sonuna yaklaşılması, uzay seyahatinde uyanılması, bir klonun ne olduğunu öğrenme süreci gibi- genel olarak önceden tahmin etmediğim bir gidişatta bulundu. Senaryosu da bu gidişatta hep umulmayanın peşinden gitmekteydi ve tüm bunları seyircinin tecessüsünü koruyarak aktardı.

Oksijen filminde beni etkileyen sahnelerden birisi de Elizabeth’in klon olduğunu öğrendikten sonra da “Yaşamak istiyorum!” nidasında bulunması oldu. Burada biraz daha klon olmanın travması yaşanması isterdim, fakat sathi kaldı. Buradan çok sıkı bir dram çıkartılabilirdi. Lakin zannedersem Netflix‘in bu filmden umduğu bu değildi.

Diğer bir sevdiğim şey de bazen anlaşılmaz gelebilse her şeyin bir mantığa oturtulmağa çalışılması idi. Dahası böylelikle izleyicinin aklıyla dalga geçmeden onu memnun etmeği hedeflemektedir.

Yine ve yine benzer bütün filmlerde olduğu gibi mutlu sonla biteceğini biliyordum, lakin bir acaba ile bekledim. Çünkü klon oksijenin bitmesi ile yaşamağı başaramasaydı oradaki bir buçuk saatlik performans daha kıymetli bir hal alabilirdi. Üstelik bir klişeyi yıktığı için bu da bir ters köşe olurdu.

Şahsen en çok filmin muhtevasını sunuş şeklini beğendim. Dahası önceden edindiğim tüm ön yargıları yıktığını görmek ayrıca memnun etti. Çünkü daha evvel umutlandıran Netflix filmlerinin bir fiyaskoya dönüştüğünü görmüştüm. Bu sebeple her yeni Netflix eserlerine hep temkinli yaklaşıyorum. Eğer büyük bir şey bekliyorsanız onu bulamayıp filmin yarısında kapatmanız ve kapattığınız için beğenmeme ihtimaliniz büyük. Sonuç olarak orijinaliyle Oxygen filmi, izlenilmese çok bir şey kaçırılmaz, fakat seyredildiğinde de zevk verebilecek bir film olmuş.

Netflix’in Oksijen filmine puanım: 6.9/10

Verdiğim puanlar size düşük gözükebilir, fakat ben en sevdiğim filmlere dahi 10/10 vermiyorum. Kaldı ki bu film nazarımda daha yükseğini etmez.

Peki siz ne düşünüyorsunuz? Netflix’in bu eserini nasıl buldunuz? Size göre bu film diğer Netflix yapımları arasında nasıl bir yere sahip? Lütfen fikirlerinizi aşağıdaki yorumlar kısmında benimle paylaşmaktan geri durmayınız; yorumlarda film hakkında konuşmağa devam edelim.

Daha fazlası için sitemize ve yine kültür sanat, fikir ve edebiyat ile alakalı paylaşım ve tartışmaların yapıldığı forumumuza mutlaka göz atın.