Ben Sadece Bir İnsanım - Berkhan Güzin

[berkhanguzin]

Dört tarafımı kuşatsalar bir gece yarısı
Savaşı sevdiğim düşüncesine kapılabilirsin.
Anlayabilirim.
Oysaki benim tek savaşım kendimledir;
Onda da zaten hep yenilirim.

Kızabilirim üstelik kırabilir ve parçalayabilirim seni.
Büyük bir haz aldığımı zannetme sakın ola;
Toplamak ve düzeltmek gayreti;
O an içimde çığ gibi büyüyebilir.
Ben sadece bir insanım

Karanlığı severim diye zifiri bırakma beni;
Gecenin ipini sabaha, siyahın ipini beyaza bağlarım.
Güvenmek acizliği ruhumu bir sarmaşık gibi sardığından
Korkarım..
Aydınlığım ise sahipsiz bir çocuk olarak kaldığından.

Ağlamaz dediğin üzülmez dediğin günler olacak;
Görmeyeceksin içime bir şırıngayla akıttığım yaşlarımı.
Bilmelisin ki bu sızı/ntı
Gözlerimden başlayarak parmak uçlarımda duracak…
Ben sadece bir insanım

Fırtınalar koparabilirim kendimi de bu fırtınanın içine atıp
Karşımda durabilirsin savrulmayayım diye
Bir çınar ağacı gibi direnerek, rüzgarıma;
Elini uzatıp..

Delirmek kudreti bir yanımda hazırda bekler
Duvarla konuştuğum da olur;
Umarsızca koşuşturduğumda
Aklı yitirmek de bir eylemdir zannımca
Akıllı insan zaten bu dünya da neyler?
Ben sadece bir insanım

Yıldızlara kafamı kaldırdığımı, aya selam verdiğimi gör geceleri
Mektubuma ise yalnızlık, bir mühür gibi basılmıştır içi boştur
Ne soranım vardır ne de bir şey sorasım.
Çiğneyip ezmeye çalıştıkları bu kalbim ise;
Tanısalar ne hoştur.

Kelimelerim kifayetsiz gelecek , günü geldiğinde;
Günü gelmişse eğer kifayetsizliğin, bilirim ki sen gittiğinden.
Bir düğüm çekilecek boğazıma susacağım;
Sustuklarımı anlayacaksın illaki.
Ruhun çekilmeye başladığı zaman etinden.

Durun, gardiyanlar durun! Götürmeden önce dinleyin;
Sevmek suçsa eğer öldürün beni;
Ama ilk içimde yaşattığımdan başlayarak;
Ellerimden önce yüreğime kelepçe vurun ki;
Huzura ereyim.
Ebediyetten önce beraber bir günahı paylaşarak!

Doludizgin yaşadığım hayatta bir durağanlıktır aldı götürdü beni.
Neden diye soracak olursan;
Yalanlar söylendi söylemeyeyim;
Öğrenirsin.
Bildikleri kadar da yükü ağırdır insanın çünkü;
İftiralar atıldı kapat kulaklarını;
İğrenirsin.

Öğretemez ne kadar kırıldığımı dünyada hiçbir mektep.
Soframa oturan dostlarım doyunca bana düşman oldu.
Biriktirdiğim insan kadar der; okurum sonra lanet.
Kime açtıysam yaramı, defalarca oradan vurdu.
Ben sadece bir insanım.

Aradım sokak sokak, menfaatin olmadığı bir yürek;
Denk geleceği tuttu sana meyhanede, kanmak saflığımın.
Yaşattığın onca şeyden sonra anladım herkesleştiğini;
Mezeyi kaldır ustam, bana artık bir kazma bir de kürek gerek .

Atabilirim kendimi boşluğun uçsuz bucaksız kollarına.
Dolu tarafından bakabileceğin bir boşluk olmayacak bu;
Başlayacak sevda sözlerimden;
Başlayacak hep sana denk gelen gözlerimden;
En kötüsü de sonunda yutacak her şeyi.
Sessizliğimi bir küfür bozacak;
Başlayacağım gelmişinden geçmişinden..!
Çünkü,
Ben sadece bir insanım.

Berkhan Güzin
26.11.2020
03.25

[küntagsu]

Uyak ahengi, kalp cengi, aşk direnci, Türkçe bilinci şiirde gördüğüm ilk katman. Öte yandan insanın gücü ve aczi dillendirilmiş şiir atmosferinde. Şiirin insanı kendine çeken acı bir tadı var.

[berkhanguzin]

Teşekkürlerimi sunuyorum güzel ve etkileyici düşünceleriniz için hocam.Ege Üniversitesinde Türkçe Öğretmenliği bölümü öğrencisiyim.Hissettirebildiysem bunu ne mutlu bana ve yorumlarınız için ne mutlu varlığınıza.

[küntagsu]

Estağfurullah. Şiirinizden ve okuyacağım diğer şiirlerinizden haz duyacağım gibi, müstakbel bir Türkçe öğretmeni ile tanışmak kıvanç verdi bana. Çok teşekkür eder her zaman sağlık ve başarılar dilerim.

[şiirce]

Oldukça sert bir üslupla yazılmış, duygu derinliği sağlam bir şiir. Yüreğinize sağlık.

[berkhanguzin]

Yorumlarınız için çok teşekkür ediyorum. Sizin de yüreklerinize sağlık..