Hakikat - Ömer Faruk Ayan

[Ömer]

Saçları ne uzun ne kısa
Rüzgara dönüp de yüzünü ,
Meydan okuyor kara kışa
Elleriyle destek almakta yerden
Kalbiyse sendelemekte bugün
Ölümün kıyısına gelip geri kaçan ,
Tüm düşlerinde başka bir semtte oruç açan ,
Başı belaya müptela delikanlı
Sesinde çatlaklar var, rahatsız ediyor artık çığlıkları

Koyu gri deniz ve önünde sel gibiyken yalnızlık
Bir başına dimdik , sapasağlam
Ve sırtında bir kambur gibi şansızlık
Terk edilmek nedir?
Bu gördüğün delikanlı, terk edilmek midir?

Düzeni mutlak evrenin
Başı boş avaresi
Adımına romanlar yazılacak devlerin
Bir çare delisi
Artık her bedel yaşanmaya değer
Her sokakta yürünür
Ve bir gün bütün ışıklar söner
Karanlığa teslim olur kainat
Bir lahzalık söz kalır geriye
İner sessiz sedasız gökyüzünden yalanlanan "hakikat"

Ömer Faruk Ayan

[halilesen]

Sanki şiir yazmak maksadıyla kalemi elinize almış, bir şeyler karalamaya çalışmışsınız gibi. Şahsen şiirde mana bakımından tam bir bütünlük kuramadım. Elbette hissiyat olarak şahsınız için, belki başka biri için bütünlük vardır. Düş kelimesiyle ilgili şuradaki yorumunda düşüncelerimi ifade ettim. Bu kelime bence muhayyel kelimesinin karşılığıdır. Bunlar hiçbir yerde yazmaz benim fikirlerim.
Yüreğinize sağlık şiirinizi bizimle paylaştığınız için teşekkürler. Daha sonra sakin kafayla bir daha okuyacağım.

[Ömer]

Şiirde mana bakımından bir bütünlük kuramamanızı pek tabii karşılıyorum . Çünkü şiiri yazarken aklımdan ve yüreğimden geçen şeyleri kağıda geçirdikten sonra üzerinde bir işçilikte bulunmayı pek sevmem . Yani benim kendi içimde anlamı olan dizeler acaba karşı taraf tarafından anlaşılır mı diye bir düzeltme gayesinde bulunmam . Zaten yazdığım bir şiiri üzerinden vakit geçince ve tekrar okuyunca acaba burada ne demek istemişim diye bende kararsız kalırım çünkü o an hissettiklerimi unuturum . Yorumunuz için teşekkür ederim