Kabadayı - Burak Doğan

[burakdoganx]

Ne büyük adam ama
İki eliyle yanaklarımı sıksa
Kopacak etim eksilecek biraz
Çıkmıştı yine sokaklara voltasına

Bir gün bir kız eteğini sallayaraktan
Göründü mahallenin başında
Kavak ağaçları dile geldi salınmaktan
Çayırlığın en gonca gülüydü
En mağsum en yalansız

Görmüştü onu eydi başını usul usul
Kabarttı göğüsünü şöyle bir salladı tesbihini
Yürüdü hiç durmadan yürüdü
Eşi dostu düşmanı bir kenara fırlattı
Kundurası ne vakit deyse yere
İn cin uykuya dalı verirdi hemen
Ne büyük adam ama

Ölümden dahi korkmazdı
Tek korkusu sevdiceğinin sırını öğrenmesiydi
Öğrenirse ölmüşten beter olurdu
Zaman geldi geçti apansız
Öldü bu büyük adam
Sevdiğini söyleyemeden
Şimdilerde sevdiğinin oğlunun elinde tesbihi
Yazık olan sevdalara inat sallanır
Mezar taşının üzerine şu sözler yazılıdır
“ bilsem ki kabrime ekilen Çiçeklerin cinsi nedir
Bilsem ki kim bakır bir tas ile sulayacak toprağımı
Kaç tahta çakıldı kefenimin üzerine
Onca belaya göğüs gerdim
Bir Sevda uğruna bir kadına yenildim “

Burak Doğan