Teselli - Mahir DEMİR

[Mair1980]

Gönül ümitlerin tükendiğinde
Gözlerin yağmura direndiğinde
Kalbinin  sahibi de terkettiğinde
Usul usul gelirsin dost meclisine

Güneş kavuşurken sevgili gecesine
Aklında bir düşünce döner delice
Anlatırsın kendini hiç konuşmadan
Usul usul sessizce dert mabedine

Yüreğindeki buzlar birer birer çözülür
Aşk acıyla tanışır.sessizliğe bürünür
Gönül saatlerin ayrılığı çalarken
Yanlızlık doldurulur boşalan kadehine

Mahir DEMİR

[halilesen]

Okurken ve manayı ve muhtevayı anlamağa çalışırken bunların dağılması ile kafiye ortaya çıkartı; sahne ışığı sadece onu aydınlatmağa başladı. Sonra bitti. Kaleminize sağlık; şiiriniz daim olsun.

[Mair1980]

Güzel yorumunuz için teşekkür ederim.Genellikle yazmaya uğraş verirken en büyük sorun duygusal konsantrasyon bozukluğu oluyor bende.o sebeple yazdıklarım biraz yapay kalıyor gibi hissediyorum,bu sebeple serbest şiir bile deneyemiyorum.bulunduğumuz teknoloji düzeninde sanırım yazılmaya uğraşılması en zor şiir türü.siz ne düşünüyorsunuz ?

[halilesen]

Sertbest şiir diye yazılan pek çok metnin nesrin satırlara bölünmiş hali olduğunu, okurken ahenk ve üslubun hiç göze alınmadığını gördüm. Oysa bir rüzgar gibi, olmadı hafif bir esinti gibi, kelimelerin birbiri ile ahengine çok dikkat edilmeli; elbette biraz da mana sırtlıyor ama mısraların kurulumu mühim. Fakat bulunulan teknoloji düzeniyle alakası nedir?

[Mair1980]

Çünkü 30-35 yıl öncesine kadar sanat değersiz-kıymetli bir uğraştı.Tıpkı istanbul meyhane-gazino kültürü gibi.Ancak son dediğim zaman diliminde sanat benzerisi bir çok davranış türü ortaya çıktı.90 lara kadar yapılan türk filmi konuları çok şeyi anlatıyor.Bunun temel sebebi iletişimin artması ve kitle ilgisinin kıymet doğurması.

[Mair1980]

Genel anlamda tartışmak güzel gibi geliyor aslında, bu başlıkta da bunu devam ettirmek istedim.Ancak şiirin başlığı altında sadece şiirle ilgili tartışmalar yapmak daha uygun olacak sanırım.
Şiirle ilgili olarak;
Bazı mısralarda alışılmışın dışına çıkmaya yaklaşmakla beraber okuyucu ilgisini tam olarak toplayamadığmı hissettim.
Son mısra kendi içinde uyumsuz gibi okuyunca rahatsızlık yaratıyor sanki.
Şiirde olması gereken basit cümlelerde etkileyip hafızada yer etme ve tekrar okunma isteği yok gibi.

[halilesen]

Güzel çünkü dışarıda şiir edebiyat sanat sinema vs. hakkında konuşacak kimseler bulmak kolay değil. Burada tahayyül ettiğim gibi kim ve ne olursa olsun fikirlerimizi söyleyip -biraz felsefi olacak- ideayı, fikri, güzelliği ortaya çıkartıyoruz veya bunun için toplanıyoruz. Yahut sadece konuşuyoruz.

Bu tarz şiirlere ben de sahiptim, mesela birinci bent uçup gidiyor; çünkü üslubu öyle, hemen ve hızlıca son manayı arıyor ve eğer büyük bir şey yoksa unutulup gidiyor. Bence manayı bu kadar kırmak ve pek satıra bölmek her zaman güzel olmayabilir. 2 mısra yeterli gibi. Sizce olabilir mi?

Önceki konuya gelirsek evet ortam eskisi gibi değil ama o eskilerin kıymeti hala devam ediyor. Dahası o minvalde eserler ortaya çıktığında veya emek ile kıymet vererek yapılmış eserlere baktığımızda nadiren de olsa karşılığı alınabilir. Diğer yandan ne beklenildiği de mühim. Mesele ben yazarken başkaları ne düşünecek diyor umursamazdım; gayem orada bir sanat eseri ortaya çıkarmaktı. Elbette sonradan üzerine tartıştığım, benim de sertçe eleştirdiğim eserlerim olmuştu. Meselenin ferdi ve sanat için olduğunu düşünüyorum.

Belki ekstra gelişen konular için ayrıca başlıklar açmak gerekebilir; hatırlıyorum, geçmişte pek çok defa oldu ve şiire paralel bir konu gibi devam ediyordu; fakat onu ortaya çıakrtan da şiirin kendisiydi. Bence bunu bir tablonun önünde tartışmak gibi düşünebiliriz; ona bakıyoruz ve konu konuyu açıyor.