Tilki 2 - Betül Kuloğlu

[betulkuloglu]

Küflü tavandan izliyorum kendimi.
Bütün tilkilerim küs bana, hepsi hasta.
Gözleri inancım gibi sönük,
Tüyleri ruhum gibi, uçtu uçacak…
Ayakları sert adımlı fakat dengesiz.
Büyük bir gürültüyle düşüyorum zeminden.
Öyle hafif, öyle sıcak…
Evet, bir tüy gibi yaşamak.
Ben çok ağırdım ve çok soğuk,
Kulağı tırmalayan kötü sesli kadındım.
Tırnaklarım dahi yok oysa,
Bir nefretim bile yok oysa.
Tilkileri beklediğim yerde çürüyorum,
Beklediğim bir tren bile yok oysa.
Bunca sözün ahengi çamurlu,
Ruhumda yağmur bile yok oysa.
Şimdi yaşlarım sökse dünyanın bütün çivilerini,
Bir olup hepsi ruhumu oysa,
Ben yine var olurdum.
Ve yine korkak…
Sevdiğim her şeyi çöpe atıp yürürdüm.
Arkasında durduğum her şey benimle birlikte yıkılırdı.
Ne acı bir yük…
Ben, yine, var olurdum.

Betül Kuloğlu