Ses - Zeynep Güldiken

[zeynep1234]

Biri bir taş attı, ben dünyaya çarptım.
Birikti çığlıklarım, yırtıldı yanaklarım,
Tuttular sımsıkı, morardım.
Önce ağrıdım, sonra deli gibi ağladım!

Biri matematik öğretti sonra
Bir gözyaşı kaç tokat, bir isyan kaç yara
Öğrendim, sustum da devam etti ağrılarım,
Önce ağrıdım, sonra deli gibi ağladım!
 
Biri geldi sinirlice, kızdı gözyaşlarıma,
Sonra ağladım; sadece yalnız kalınca
Aka aka biter sandım pınarlarımda.
Tekrar ağrıdım, sonra yine ağladım!
 
Çaldı kapı, evimde bin kişi,
Zikretti aynı sözleri
Süslemeli bantlar, görünmezlik formülleri
Opak camlı gözlüklerdi hediyeleri.
O gün bir,
ev sahibi ağrıdı ve deli gibi ağladı!
 
Yan komşum göçtü dün köşebaşında
Suçlandı taziyesinde cümle dostlarınca
Ve ben ağrıdım sustuklarıma
Ağrıdım da ağlayamadım bir daha!
 
Dün, attım uyku haplarını
konuşsun diye ağrılar
İsyan ettiler, haykırdılar, sordurdular:
Sizin için tevekkül mü edeyim amaçlarınıza,
Af dileneyim günahlarınıza
Susayım, üstüne yücelteyim mi sizi?
 
Ve ben, katiller arasında duygusal çiçek
Köklemedikleri işe yarar diye
Ama solmuş güzel yapraklarım
Biliyorum, değil isyanlarım ağrılarım
Ve biliyorum sustuklarım olur ağrılarım.

Zeynep Güldikem