Süheyla'nın Güneş'e Veda'sı - Betül Kuloğlu

[betulkuloglu]

Karardım rengim soluk.
Ateş söndüğünden, gün bittiğinden,
Zaman durduğundan beri,
Güneşi gönderdiğim eller buz gibi, soğuk.

Seni alacak insanlar, kalpler, ruhlar…
Çalacaklar gönlümün türküsünü.
Seninle küçüldüm gölgenle büyüdüm.
Koparıp alacaklar varlığın ülküsünü.

Benimsin, güneşim, benimsin.
Yüz binlerce benimsin.
Gözümdeki yaş kadar,
Şu göğün altında taş kadar,
Kalbimde başlayan yas kadar benimsin.

Değişir dünya ölür iyiler.
Kuşlar çadır kurar insanlar göçer.
Değişir güneşim zaman, değişir.
Ama bu aşkı kainat tersine dönse,
Bir başkası kalbine girse,
Evren varlığını yok etse değiştiremezler.

Betül Kuloğlu

[halilesen]

Yer yer o tutturmağa çalıştığınız ahengi görüp hoşlandım ama yer yer de sanki bazı ısrarlar ahengin tam yerleşmesine mani olmuş olduğunu düşündüm. Bence bir zaman sonra üzerinde tekrar durmanız gereken ve potansiyeli olan bir şiiri. Kaleminize sağlık, şiiriniz daim olsun.