Omzumdaki Akşam - Kasım Yılmaz

[ksmylmz53]

Apak bir başlangıç niyetindeydim önce,
Meteorolojiden alınan son güneş eşliğinde,
Gözlerine doğdum.
Berrak göz kapaklarından dökülen dudakların
Hafif nemli ahengine daldım.

Ah bu omzumu sıkan ne bir turşu gibi böyle
Kelimeleri bindirmeden önce bu gemiye…
Sürdüler gözlerine okyanuslarımı
Sanatlı sarmaşıktırlar, gözyaşı dalını çevirirler
Kim bilir omzundan akıp gitti tüm şiirler…

Ah, bu omzumu sarmalayan ağırlığın adı ne,
Neden sekiz şiddetinde sallanıyor gözlerin
Kaybetmek dokunuyor hep kaybedenlerin kalbine
Bil ki saçlarına tacı yakışmaz yıldız küllerinin
Krallığını böldüm yirmi dörde karanlığın
Zaman kırık cam parçası gibi gülümser yüzüme.

Yine akşam oldu ortalık,
Ne yazık, ahtapot gibi çelişkili kolların
Ruhumu döndürdü deliye.

Yine akşam, yakamoz ıslatsan olmuyor mu artık
Deniz feneri salladım dişlerine köpek balıklarının
Sahilden yalvarmanın sonu gelse.

Yine akşam, omzunda karanlık
Ve kaybetmek sisine bürünmüş konakların
Ağır mahmurluğu var bu şehirde.

Kasım Yılmaz