Yamuk E'ler Korosu - Ümmügülsüm Kaçmaz

[siirinogrencisi]

Kepenklerinde dolanıp duran,
O zihnin rüzgarına söyle!
Ölmeyeceksin bu gece de.
Tanrı'nın sana giydirdiği ömür,
bir uyanma saati gibi
tanıdık ve ani, beklemekle
görülecek şey değil.
Umudu etraftan dilenme,
Uzanır özü kalbinden.
Bu ömürü haklayacak kadar,
Evlat oldun sen.

Mecbur bıraktın o sesi çıkmaya.
Çamur sıçratayım diye,
Tepinerek çocuk ayaklarınla.
Kurban zihnine batıp çıktın;
Çukuru sende olan mezbahada.

Sesin, Tanrı'nın sesi,
bir de aynalara çarpıp
gelen ses çileleri...
Koyun sayarak sıyrılamayacak,
Aşamayacaksın bu derinliği.
Zaten bu değil Tanrı'nın istediği;
Kaybol ama bulma,
Yola düş ama varma.
Yorganın altından gör güneşi,
Hangisi daha çok ısıtır?
Belki senin leşin.

Su çarpsan uyanmayacak,
Bir zihin seninki.
Düşünürken kuru otlar çatırdar,
Yıllanmış bir söğüt
yeşil balgam tükürür.
Hani çukura değmiyordur ayağın,
Ve fidanı tohumdan çürümüştür.

Ümmügülsüm Kaçmaz