Ahu - Betül Kuloğlu

[betulkuloglu]

Kadının eline aldığı kalem hayli kullanılmış, ucu açılıp bir elde saatlerce mesai harcadığından dış kabuğu da soyulup yıpranmıştı. Ahu buna aldırmadı, onun tek korkusu gözyaşlarıydı. Eğer bir damlası dahi kağıda dökülürse kahrolurdu: Çünkü bu, onun elinde kalan son kağıttı. Yaşlarını sildi, pencereden dışarı baktı. Yan yana sokulmuş iki kedinin sakin uykusunu görünce yüzü güldü, tekrar kalemine döndü.

"Deniz. Yokluğuna ihanet etmemek adına seni hiç aldatmadım. Yüzümü kaldırıp kimsenin gözlerine bakmadım. Evet, belki bu kadarı fazla, ama ya sen yerine bir başkasını seversem?.. Ya yanlış bir kalpte yorulursam, sana yetecek kadar nefesim kalmazsa?.. Ben o zaman ne yaparım Deniz?
Bazen birbirini seven insanları görüyorum. Yolda, otobüste... Birbirlerine sarılan insanlar, sahici mi bilmem ama sıcacık gülüşler görüyorum. Bu denli yalnız olmak; yani yalnızlığı rastgele bir kağıda işleyip ailenin yanında oturarak yalnız olmak değil, somut bir yokluk kanıtıyla, teklik kanıtıyla yalnız olmak bazen canımı çok yakıyor. Yine de biliyorum, diğerleri gibi yanlış ve sahte adımlar atınca bunun bedelinin bir başka yanlış adım olacağını, pişmanlık ve öfke olacağını biliyorum; dediğim gibi, seni bu yüzden hiç aldatmıyorum. Bazen, yani, hep... Şehrin sokaklarında adımların var biliyorum. Eğer şimdi yoksa da olacak, bir gün. Ben hissederim, Deniz. Geleceksin ve bir balkonda yüz yüze bakışıp gülmenin nasıl bir his olduğunu anlayacağım. Belki bana önceki aşklarını anlatmaya kalkacaksın, haddim olmadan buna öfkeleneceğim. Yağmurda birlikte ıslanmak gibi bir işe kalkışmayacağız belki ama camın ardından o yağmuru doyasıya izleyeceğiz. Beni seveceksin bir gün. Sevilmenin güzelliğini tadacağım. Bencilim belki biraz, evet. Ama emin ol, ikimiz de bu şahane bencilliği hak ediyoruz.
Sana neden Deniz dediğimi biliyorsun, değil mi? Çünkü ben denize hiç adım atmadım. Bir kez bile..."

Ahu, mektubu son kez okuyup katladı, masanın altındaki çekmecede duran kutuyu çıkarıp zarfı diğerlerinin arasına koydu; bir gün, henüz tanımadığı ve belki de hiç tanıyamayacağı adama verebilmek için.