Sesimin Yankısı - Vahap Özdemir

[vahap]

gözlerim süzüldükçe tenorların başına
dilim çekiliyor kendi sessizliğine
enginliğin içinde, mahzunluk var göz bebeklerimde
ağlamanın zil sesi duyuldu gibi kağıtlara
yaz şimdi, seslen yokluğa,
kaybolmuşluğun sızısında;
bedeninden ayrı kalmış ruhların hıçkırığında.
dengesi düştü duygularımın bu gece
zamansız dalışlar geriye
sebepsiz gülüşler acılara
öyle bir yorgunluk ki
bugün bin kere öldüm kendi içimde
kuru bir gövde kaldım ayakta..

hiçbir şeye benzemedi bu yorgunluk
dört duvarı meskenim bildim
buna sebep olanlar;
sorgulayamadı
yorumlayamadı
düşünemedi
irdeleyemedi
elimi uzattıkça
hepsi bir bir gitti.

tamam.
siz unutun beni
ben kendi mabedimde
uzun ahvali yalnızlıklarda
kışında yazında
ellerimi uzatıp saçlarıma
Kendi ellerimle severim saçlarımı.

Vahap Özdemir

[c.gocukcu]

Kalenize sağlık, şiirinizi beğendim. Bazı takılmalar var gibi hissettim arada ama aldırış etmeden okudum.

[Semram07]

Kutlarım değerli şair tebrikler .