Gelseydin - Seyital Baykal

[yusuf]

Gelseydin, yollarda bu kadar beklemezdim
Her köşe başından çıkanı sen zannetmezdim
Kaleme, kâğıda sarılıp şiirler yazmazdım
Şarkılar içimi bu kadar kanatmazdı

Gelseydin saklı cennetler aramazdım
Ellerim boşlukta çaresiz kalmazdı
Saksıda çiçekler boynu bükük
Pencereme konan serçeler susmazdı

Gelseydin, sensizliğin mahkûmu olmazdım
Odalarımda yalnızlık yankılanmazdı
Perdelerim güneşe düşman
Kapılarım yetim, öksüz kalmazdı

Gelseydin, silinirdi sokaklar kirinden
Her köşe başından sanki sen çıkardın
Kaldırımlarda tatlı bir telaş
Adımlarım sana, sana koşardı

Gelseydin, kapı zilleri senli çalardı
Duvarlarda yankı yankı sesin
Dolardı odalarıma gülüşlerin
Evim sen, sen kokardı

Seyital Baykal

[halilesen]

Daha evvel de benzer giden yeknesak bentlerin sıkabileceğini söylemiş olmalıyım. Lakin bu her zaman da geçerli olmayabilir. Ama yine de son iki bendin aralarda oluşu düşünülebilir. Diğer yandan yine hoşa giden bir mana arayışı olmuş. Üslubu veya şekli geliştirilebilir mi, belki. Bence daha sonra da şiirin üzerinde çalışmağa devam edin, derim.

Kaleminize sağlık, şiiriniz daim olsun.

[yusuf]

Yorumunuz ve katkılarınız için çok teşekkür ederim Halil Bey. Aslında dediğiniz gibi şiir üzerinde çalışılabilir. Şiiri göndermeden önce de birkaç kez birçok yer üzerinde değişiklik yaptım ama hala tam isteğim gibi olmadı. Üzerinde çalışılır ve şiir biraz daha anlam olarak derinleştirilebilirse daha yetkin bir şiir ortaya çıkacağı kanısındayım.

[halilesen]

Bence halleri kendimin de yaşadığını hatırlıyorum. Harika bir musiki veya buna peyk bir mana vuku buluyor, lakin neresinden tutulacağını, onu nasıl tasvir edileceğini hatta onu bir de şiir üslubuyla nasıl yazacağını şaşırıyor insan. Fevkalade zor bir vaziyet; insanı uykusuz bırakan, yıldıran bir vaziyet. Lakin şair olmak da buna katlanmak demek oluyor bir yerde. Belki şiiri bırakmış olmamın sebebi artık bunun karşısında yorulmuş olmamdır.