Hayata Dair Şeyler - Zeynep Güldiken

[zeynep1234]

Hayat, böyle bir şeymiş demek
Yirmilerini beklerken ağarırmış saçların
Dertlerine giydirdiğin şık giysilerinle,
Geceleri uzanamazmışsın yatağına.
Ne zaman alazlanırsan bu yaşlı dünyaya,
Ancak kendin kadar yanarmışsın ateşinle.
Hayat, böyle bir şeymiş demek

Tanıdıkların ne kadar çok olursa olsun,
Canını yakmayanlar o denli az olurmuş.
Bu yılgın uğultunun kalabalığında,
Dostların odanın duvarları kadarmış.
Hayat elini bırakmayanlarmış meğer

Mutluluğu tumturaklı hayatlarda ararken,
Tırnaklarını geçirdiğin avuçlarındaymış.
İçten gülümsemek epeyce emek istermiş,
Acuzelik etmekse bedava bu hayatta…
Yani hayat verdiğin kadar verirmiş sana

Aslında Tanrı öylesine bonkörmüş ki
Binlerce gün vermiş çoğunun hayatına.
Sen nasıl harcayacağını düşünürken bir günü,
Yılların hatıraları tek bir an kadar kalırmış.
Yarınların rezaletinden emin de olsan
Uyurmuşsun mehtap görmeyen evinde,
Yeni bir güne uyanmaya.
Yani hep umut etmekmiş hayat

Gerçeklerle yaşamak ne kadar zorsa da
Çoğu hayalin tersyüz edildiği yermiş.
Bu yüzdendir ki bu bitpazarı eski ruhlarla dolu!
Redingotlu beyin de ağladığı yermiş hayat.

Değişmelerini beklerken değişirmişsin öğrendinse
Çünkü uyum sağlamayan tutunamaz bu yerde
Seni senden alıkoyarken türlü dertle,
Sonuna kadar tutunmakmış.
Hayat istemeseler de kendin olmakmış

Ve ölümsüzmüş ruh, toprağa milim kala
Ama beklediğinden yakınsın ölüme
Sandığından uzaksın bulunduğun gençliğine
Ceplerinde umutlar da olmasa
Kim payanda vurur ki bu viraneye?
Ayakta durmayı öğrendiğin zeminmiş hayat.

Pavane bir dalga şimdi seni rüzgâra karşı sürükleyen
Güneş yakıyor gündüzleri, sen ısındığını sanırken
Tuzlar aşındırıyor tekneni en sığ kıyılarda
Hayat alıp götürüyor elinde eteğinde ne varsa
Ama sen tüm gücünle tutunasın halatlarına
Çünkü huysuzlara yer yokmuş bu hayatta

Ve Öcünü mü alıyor dersin bu sunturlu tekne
O kadar yaşamanın semeresi ölmek miymiş?
Kızma ona, ellerinin taşıyabildiği kadardır zulan
Ayaklarının gittiği kadardır yolun
Hızlı nefes olunca uzamıyor ömrün,
Bak çoktan yoruldun.
Hayattan farklı yöne akamıyormuşsun zaten

Her şeyin ötesinde ağlamak var, gülmek var gözlerinde
İnsan olmak var, oh be yaşamak varmış!
Bir damlayla bir ışık arasında ömrün
İnsan olabildiğin kadar karlısın.
Hayat böyle bir şeymiş demek
Gözlerin kadar yaşarsın.

Zeynep Güldiken

[halilesen]

Bazı yerlerde şiir üslubu peşinde koşup bazılarında ağınızın takılıp düşmeniz ve bazı da tümünden vazgeçip nesre, bazı da masala, bence daha kötüsü konuşmağa meyletmeniz bir istikrarsızlığa mahal vermiş. Kelime dağarcığınızı geniş tutmağa çalışmanız da bence çok güzel, lakin yine bazı yerlerde göze batıyor gibi duruyor. Eminim daha iyisini yapabilirsiniz.

Eminim siz diğerleri gibi modern veya post modern şiiri yanlış anlayıp şiir tecrübemizi yok sayanlardan değilsinizdir. Bence şiirde bu tecrübeden yararlanmak onu birkaç radde yukarı taşıyabilirdi. Yine de bazı yerleri anlamak için en az birkaç defa okumak lazımmış gibi bir zan da var.

Bu konuşma babına biraz daha değinecek olursam ben buna büsbütün karşı değilim, lakin onun fazla ön planda olmasının şiiri öldürdüğünü düşünüyorum. Fakat bazen mübalağa kaçabiliyorum.

Eminim diğer üyeler başka baplardan daha iyi yorumlayacaktır. Aynısını sizlerden de beklerler elbette. İştirakiniz ile forumu daha canlı tutabiliriz. Bu arada isterseniz avatarınızı sosyal medya hesabınızdaki olarak hızlıca ayarlayabilirim.

Kaleminize sağlık; şiiriniz daim olsun.