Belki Artık Muhabbet Vakti

[Münzevî]

Son zamanlarda, forum paylaşımlarına gösterilen ilginin azaldığı düşüncesindeyim. Bu sebeple forumun gidişatı hakkında, her ne kadar müspet ihtimaller aklıma geliyorsa da, Halil Bey'in son dönemki bazı yorumlarında belirttiği 'ortadan kalkma' endişesini paylaşıyorum. Zira, üyelerin veya katılımcıların sayısına kıyasla fiili varlığını sürdürenlerin sayısı hayli az olsa da, edebiyatla muhabbet içinde olan insanların birbiriyle temas kurabildikleri bir mecranın ortadan kalkabileceği ihtimalini üzücü bir kayıp olarak görüyorum. Öyle ki, kimsenin durup ince şeyler düşünmeye vakti olmadığı bir dönemde böyle insanların varlığı daha değerli hale geliyor.

Son zamanlarda birçok farklı mecrada toplanan insanların yalnızca yazılı-dijital iletişimle sınırlı kalmayıp, ilk evrede bir süre geçirdikten sonra sözlü-dijital iletişim vasıtalarına meylettiği görülüyor. Ben de, şahsen benzer bir düşünce ile forum üzerinde paylaşımlarda bulunup fikirini beyan eden, edebiyat muhibi insanların hasbihal etmek, yine edebi mevzular hakkında fikir teatisinde bulunmak üzere az önce bahsettiğim iletişim vasıtalarıyla bir araya gelmesinin faydalı olacağı kanaatindeyim. Belki sayı, en azından ilk zamanlarda, 2-3 gibi gayet cüzi mertebelerde seyredecek; fakat en nihayetinde, iştirak edenler sohbetlerden istifade eder ise, bu sayının zamanla artacağını düşünüyorum. Çünkü sesli iletişim, aynı anda hazır bulunmaya ilişkin zorluklar yaşanabilse de, kısa süreli, yoğun ve aynı zamanda neticesi derhal meydana gelen bir iletişim yolu. Bu yönüyle hem mevcut üyelerin edebiyata ilişkin arzularını keskinleştiren hem de mahiyeti gereği kısa ve yoğun olmasından ötürü yeni üyeler ya da merak eden üçüncü kişiler için bir nevi deneme alanı olacak bir mecra meydana getirilebilir. Hiç değilse denenebilir.

Bu konu hakkında sizlerin de düşüncelerini merak ediyorum. Şayet müspet yorumlar yazılır ise bu düşüncenin fiiliyata dökülmesini arzu ediyorum.

[halilesen]

Bir ara, uzun bir ara, yoğunluktan veya sıkıntıdan paylaşılan şiirlere yorum yapmağı bırakmıştım. Dahası siz ve bazen birkaç mensubun birkaç yorumuyla kalıyor ve sayfalarca hiç cevaplanmamış başlıklar ölü bir forum intibaı veriyordu. Ortadan kalma bahsi bu vaziyetin devam etmesi ve tekrar kaynak kullanmak lazım geldiği ve giderlerin fazla ve kaybedilen, en azından öyle düşünülen zaman karşısında O Belde'nin tarih olma mecburiyetini şimdiden düşünüp kaygılanmam sebebiyle ortaya çıktı.

İlk başlarda ben de buna benzer şeyler düşündüm. Clubhouse ile alakalı bir veya birkaç kimsenin fikrini aldım. Genel olarak menfi cevaplar aksetti. Çünkü orada bulunan insanların konuşmağa yöneltmeği geçin, burada bahsi geçen sanat dallarının sözlü değil, yazılı olması ve kendimizi genel olarak yazıyla ifade etmeğe daha meleke sahibi olmamız gereği, belki daha mühimi o sohbetlerin kayda alınamayacağı ve uçup gideceği, yazı sohbetleri gibi sonradan birilerinin dahil olmasına izin vermediği ve sair sebeplerden bir daha düşünmedim.

Yukarıda değindiğim bir konuyu biraz daha eşmek lazım gelirse ses ile ifade etmek ile yazıyla ifade etmek çok başka şeyler ve herkes bu konuda aynı melekeye sahip değil. Mesela ben. Gerçek hayatta, daha doğrusu konuşurken kendimi yazıda olduğu gibi rahat ifade edemiyorum. Birçok kimsede de bu hali gördüm.

Lakin Podcast gibi dizi şeklindeki yayımlar da çok sıcak geldi. Bunlar kayıtlı ve yayımlanan dizi şeklindeki sesli sohbetler veya konuşmalar olduğu için isteyen forum üyeleri de dahil olabilirdi. Dahası bazı kodlamalarda bunu sitede ekranın alt kısmına sabitleyebilirdik de. Belki üste de olabilirdi. Uzun zamandır aklımda olsa da bunun için bir adım atmadım.

Fikirlere de her zaman açığım ve konunu nasıl seyredeceğini merak ediyorum.

[Busenur]

Güzel bir fikir üretmişsiniz fakat bu konuda bazı engeller olduğu kanaatindeyim. Yazılı dijital iletişime insanların katılımı nasıl oluyor? Kişi somut bir varlık ortaya koymadan, adeta yarı görünmez bir halde ifade hürriyeti ediniyor. Bu görünmezlik kişilerde bir özgüven meydana getiriyor. Hata yapılması halinde bu yarı görünmezlik bir kalkan halini alıyor. Bu hata sözde veya fiilde olabilir. İkinci bir sebep de söyleyeceklerimizi ölçüp tartma ve bir üsluba uydurma imkanı vermesi. Bu iki sebepten ötürü bireylerin yazılı mecrada daha girişken olduklarını düşünüyorum.
Sözlü bir mecrada buluşmak ve sohbet etmekten bahsediyorsunuz sanırım. Şahsen bu girişimin başarısız olabileceğini öngörüyorum. Sayı az olduğunda forumda bu konuda edilecek serzenişler de olursa eğer kişiler bundan rahatsız da olabilirler. Eğer böyle bir girişim yapılacaksa bir, iki, belki de üç kişi ile ancak iletişim hâlinde kalabilme ihtimali var. Bu durum göz önüne alınarak, birkaç kişi ile devam etme azmi gösterilecekse, içeriğin de özelliğine bağlı olarak, ben elimden geldiğince destek olmak isterim.
Söylediklerim aslında kendi olumsuz fikirlerimi ifade etmek amacı taşımıyor. Amacım reel pencereden bakarak insanların konuya ne denli ilgi duyabileceklerini tahmin edebilmekti. Benim şahsi kanaatim bunun güzel bir girişim olacağı yönünde.

Konuyla ilgili yanlış anladığım bir nokta varsa düzeltmenizi rica ediyorum.

[halilesen]

Katılıyorum. Daha yazmak demek, iki defadan irte on defa düşünmek, düşünceleri bir kalıp ve üslup ile aktarmağa daha çok muktedir olmak demek. Konuşurken de bu üslup ve seviye kendini belli eder, lakin umuma vuramayız.

Apple, Spotify, Google gibi firmaların servisleriyle bahsettiğim Podcast serileri yapılabilir, lakin zannedersem bir altyapıya oluşturmak, fikirler üretmek lazım. Belki bunun üzerine de yoğunlaşabiliriz.

Bence bu fikri ortaya çıkmasının sebebi forumdaki aktif kullanıcıların bir elin parmaklarıyla sayılmasıdır. Bizler alakamızı verdiğimizde diğer birçok kimse içinde alaka duyulacak bir alan haline gelebilir. Belki sadece şiir bahsinde kalmamız, bunun yanına içerikler türetmek konusunda yetersiz oluş gibi şeyler de buna amil olabilir.

[Münzevî]

Yazılı dil elbette üzerine daha fazla düşünme imkanı olan bir biçim. Ancak takdir edersiniz ki insan temelde konuşarak anlaşan bir varlık. Haliyle içimizde insan sesine karşı, on binlerce yılın birikimi, bir hassasiyet mevcut. Bu mevzu biraz da tercih meselesi, nitekim herkes konuşmayı tercih etmeyeceği gibi yazmayı da tercih etmeyebilir. Fakat, bence, yazı ile haşır neşir olan herkes en azından yazdıklarının yarısı mertebesinde konuşmakta da mahir olmalı. Nihayetinde, insanlar okumaktan çok dinlemeye meyillidir. Hele de bizim kültürümüzde bu durum daha baskındır. Eğer yazmak konusundaki maharetiyle öne çıkan biri konuşmak konusunda yetersiz kalırsa, üçüncü kişiler bakımından bu bir hayli garip duruyor hatta hayal kırıklığına sebep oluyor.

Son cümlem eleştirileri haklı çıkarıyor gibi görünse de, bahsettiğim önerinin farkı katılımcıların herhangi üçüncü kişilerden değil bu alana karşı ilgili olan insanlardan oluşması. Haliyle benzer zorluk ve tecrübeler yaşamış insanların birbirlerine karşı daha anlayışlı olacağını düşünüyorum. Ayrıca yazmak gibi konuşmak da uygun biçimde talim edildikçe inceliklerinin öğrenildiği bir alan. Dolayısıyla bu konuda çekingenlik gösterilmesi uzun vadede olağan bir mevzunun tabuya dönüşmesine dahi sebep olabilir.

Yukarıda bahsettiğim şeyler tamamen şahsi fikirlerim. Dolayısıyla bahsedilenlere katılmayanlar olabilir.

Pratik imkansızlıklara değinecek olursam; toplanma sorunu, devamlılık sorunu, konu sorunu, katılım sayısı sorunu gibi birçok sorun var. Ancak bu konuda en önemli unsurun, her şeyde olduğu gibi, o işi yapmak bakımından samimi bir niyetin varlığı olduğu kanaatindeyim. Dolayısıyla böyle bir fikre istekli olan insanların kendi aralarında konuşarak bu sorunları çok kısa sürede çözebileceğini düşünüyorum. Her ne kadar aklımda bazı öneriler olsa da, doğmamış bebeğe don biçmemek adına, detaylardan bahsetmenin şu an için manasız olduğunu düşünüyorum.

Velhasıl, yazan herkesin belli bir seviyede konuşma kabiliyeti de olacaktır. Zira o kadar kelime gökten zenbille inmiyor, yine aynı kişinin zihninden sübut ediyor. Elbette üzerine düşünülerek ortaya çıkıyor ancak sonuçta mevcut bir dil bilgisinin varlığı aşikar. An itibariyle bu bilgiyi dile dökememeyi hitabet pratiğindeki eksikliğe bağlıyorum. Zaten böylesi bir etkinliğin gerçekleşmesindeki arzumun bir sebebi de, bahsini ettiğim pratik eksikliğine faydası dokunacağını düşünmem. Madem ki forumun kuralları dahilinde, nezaket kuralları içinde yorumlar yazmak gerekiyor, o halde aynı nezaket konuşma alanında da geçerli olacaktır. Dolayısıyla ortada çekinecek bir şey olduğunu düşünmüyorum. Tabi her şeye rağmen yazıyı tercih edenler olabilir. Ancak yine de yukarıda, yazan insanlar hakkındaki fikrimi burada tekrar ediyorum.

Bunların kayıt altına alınması (podcast gibi) fikri bence konuşmaya dair çekingenliği daha fazla körükleyecektir. Zira kayıt dışı yapılacak bir sohbete bile çekingen yaklaşan biri kayıtlı bir yayına katılmaya kuvvetle muhtemel soğuk bakacaktır. Ayrıca, podcast lerin zevkli olması konuşmacıların mahareti ve birbirleri ile kurdukları ahenge bağlı. Yani konu hakkında tecrübeli olmak ve birbirini tanımak esas. O sebeple kayıtlı başlamak müspet bir tepki sağlamayacak hatta ilgi görmeyecektir. Bu ihtimal, ancak kayıt dışı yapılan sohbetlerin, eğer olursa, zevkli ve verimli geçmesi halinde değerlendirilebilir. Zira dinleyiciler başarılı bir şov bekler, yeni öğrenmekte olan insanlara tahammül etmez.

Toparlayacak olursam; bu fikir tamamen katılımcıların devamlılık iradesine/niyetine bağlı, kalan kısımlar yolda çözülür. Tabi keyfiyet menfi yönde olursa, yapılabilecek bir şey kalmaz. Takdir kullanıcılara ait.