Ateş - Ceyda Kurt

[Kanarya7877]

Ateş bu kadar mı yakar ?
Bilmezdim senden önce
Korkar, kaçardım sana gelene dek
Saklanır , sığınırdım adını bilmediğim yarınlara
Ancak şimdi ,
Ateş benden kaçıyor
O değil belki beni yakan
Ama benim , seni solduran
Kül eden benim
Ateşi söndüren ben
Öldürüp ,
Öldürüp dirilten
Ardından ağıtlar yakan
Sonrasında hiçbir şey olmamışçasına yoluna devam eden yine ben ,

Bir ananın yavrusuna doymamış gönlüyüm sanki
Öyle bir hasret içimde sana karşı durmayan
Şehri yakmalı bu sebeple
Sensizliği harlamalı odunlarla
Ancak o vakit diner bu sızı
Ancak o vakit diner ıslak arzulu gözyaşlarım
Sanki,
Hüzünlü yağmurun toprağa bıraktığı kokuydu gölgen
Geçmek bilmeyen , dinmek bilmeyen
Benimle buluşan bir bütündün sanki sen
Gidiyorum artık be sevgili
Sensizliğe kanat çırpıyor bu ruh
Duy ve ,
Kulak ver bu söylemlerime
Ben
Dünde vardım
Bugünde
Ancak ,sen
Sen sevgili
Benim seni yaşattığım kadar varsın

Ceyda Kurt

[halilesen]

Bence şiir, ne anlattığımızdan çok nasıl anlattığımızdır. Dahası şiirinizdeki konuşuyormuş gibilik bir az beni rahatsız etti. Daha şiire has bir üslup beklerdim. Ahengi insan sesiyle değil, kelimelerin sesiyle sağlamak daha iyi bir şiirin ortaya çıkmasını sağlayabilir.

Kaleminize sağlık; şiiriniz daim olsun.