Ben Deniz'in Sesi - Muharrem Delibaş

küntagsu

"Her giz var bende sor bir bir
Kadife tenim ölüye bile can verir
Güneşle girip kol kola değiştiririm her şeyi
Yitirdiysen gel bende bul neşeyi”

Kaçıp kaçıp sığındığım
Suyunda arındığım
Sanki ezelden tanıdığım
Akdenizli, Egeli dostum
Gözün Aydın merhaba
Ben geldim

Sabahleyin doyulur mu sakin haline
Süt-liman görünüşün huzur saçar kalbe
Sendedir keşfedilmemiş binbir define
Sen kucak açarsın tüm yoksula zengine
Sende eşitlenir insanlık tepeden tırnağa

Üryan olur, açar sana sinesini
Bebeden babaya, dededen neneye dek
Sende buluşur barış, sevgi ve kardeşlik
Kalmaz mevki-makam, para -pul, din-ten farkı
Giydirirsin herkese tılsımlı başkanlık frakı

Dalınca içine şöyle bir dertli, kibirli, öfkeli
Döner beş yaşında bir çocuğa öyle neşeli
Cümle stresler, yorgunluklar paydos eder
Yediden yetmişe her türlü insan
Dalgaların cümbüşüyle sırtında halay çeker

Rüzgârla verince el ele
Çağlarsın derinden derine
Sığmazsın kocaman enginlere
Bir kabadayı misali gerine gerine
Depreşirsin çoşkulu bir bağlama gibi

Dalgaların çağıl çağıl köpürür
Eski bir hasret türküsü söyler
Gâh uğultu gâh gönülden fısıltı
Billur şırıltıdır sesin
Herkes senden almak ister hayat busesin

Suyun sıcak sevince
Bazen buz gibi soğur küsünce
Tenin tarifsiz yumuşak; gel gör ki
Ağızdan burundan zorla ikramın bir yudum su
Yüreğe düşürür Azrail korkusu

Güzellik simyanla taçlaşır
Vücutlar kimyanla tunçlaşır
En usta hekim su dökemez eline
Her şeyin şifa, suyun en güzel ilaç
Ey efsaneler diyarı Didim; dilimin kilidini aç!

Keşişleme, lodos, karayel, poyraz
Rüzgârlar emrinde istediğin yerden
Kafana göre doya doya estirirsin
Bezim görünürse ayıp olur diye
Bir yaşında bebekleri bezden kestirirsin

Tutkuların en ezelisi sensin
Zıpkın yemiş gibi iflah olmaz sevdana düşen
En engin macera, en zengin sofrasın
Aşk var, aşk!
En soluksuz aşkların ihtirası sinmiş sinende

Her rengine bürünürsün doğanın
Serin tenine muhtaç, yürek biçen
Hak’tan torpilli güzelleri görünce
Sabah güneşin altınlarıyla boyarsın saçlarını
Gerçek sarışının alası olur, tutuşturursun yürekleri
Zümrüt tüccarı kesilirsin öğlene doğru
Karacaoğlan tarif edemez yeşilin öyle bir tonunu
Ala gözlü dilberin hası olursun
Sevda bulutları toplanınca başına
Buğulanır gözlerin
Orman yeşili kuşanırsın
Kahverengiye çalan.
Akşam gümüşleriyle sunarsın
Nadir, narin, nazlı kızların çeyizlerine
Göz alıcı tepsiler
Mavi gözlü bir afeti görür masmavi bakarsın
Artarsa gamın benim gibi iyice
Koyulaştırırsın yüzünü lacivert olursun
Daha da beter düşersen kedere
Karalara bürünür, geceye sırdaş olursun.

Ey deniz, canım, ciğerim deniz!
Aşığım, dalgana, tuzuna, huyuna, suyuna
Vurgunum vurgun sana
Çirkin bir yosunun olmaya razıyım
Al beni nikâhına

Tek dileğim senden
Atma beni kıyılarına
Bağrına çek
İçine içine
En derininde sakla beni
Suyunda akla beni ......

Muharrem Delibaş

Mair1980

"Genel okuyucunun benim gibi düşündüğünü iddia etmiyorum"
-Şiirinizde giriş mükemmele yakın ancak okudukça Dostoyevski'nin bazı uzun paragraflarında olduğu gibi yordu beni. Konudan kopardı ve birkaç kez denememe rağmen sonunu getiremedim.Bana göre şiir okurken yormamalı ve okuduça bir sonraki mısraya geçmeye isteklendirmeli okuyucuyu.
Emeğinize sağlık teşekkürler.

küntagsu

Katılıyorum size. Dostoyevskinin eserleri bir başkadır, bende etkisi fazladır. Bu tespitiniz bana memnuniyet verdi. Öte yandan Dostoyevski, roman, yani satırlarla betimleme vs. yapıyor, ben dizelerle yaptım. Şiirde her yönüyle deniz ve insan çok yönlülüğünü ve bütünlüğünü anlatmaya çalıştım. Benim şiirlerim, okuyanı yorsa da denizin insanı yorup dinçleştirmesi gibi yorar. Şiiri keşfetmek için uğraşınız için tebrik ve teşekkürlerimi sunarım.