Nokta - Şule Topuz

[şuleejx]

Ben yazarken şöyle oluyor, özellikle bir konuda yazmak istediğimde... O konuyu o şeyi içimde hissediyorum. Bir nokta gibi düşüyor yüreğime, başlı başına bir nokta. Yapayalnız ama sağa sola genişleyip büyümeye elverişli bir nokta. O nokta önce içimde kendini çok yalnız hisseder. O zaman ben de yalnız hissederim kendimi, kendimi en yalnız hissettiğim andır o an. Ben hayat sahnesindeyim, bir nokta gibi düşmüşüm bir yerlere, varlık sahasına çıkmışım, yokluğu o zaman bilmişim varlığın eşiğinde, o eşiğe ayağımı koyduğum an gelmişim dünyaya ve benim içimde bir nokta gelmiş dünyaya. Nokta minicik. İki noktadan bir tek doğru geçebilir ama tek nokta sayısız doğruların kaynağı olur bunu biliyorum. Ben yalnızım yüreğim yalnız yüreğimin içindeki nokta yalnız. Bu yalnızlık esrarengiz bir şey. Elektra gibi. Yüreğimdeki tek nokta evrene bakıyor, tek noktada pencereler gözler evler beliriyor, evrene dönük pencereler gözler evler. Nokta, öyle bir şey. Gözler evler pencereler evrene açık, ben açık... Beynim yüreğime iniyor, yüreğim beynime çıkıyor, ben yüreğim ve beynimle iş birliği içindeyim. O zaman yalnızlık kalmıyor...

İçimdeki o evlere gözlere pencerelere dönen nokta evrenden gelenlere kulak veriyor. İnce titreşimler, uzaydan gelen radyo dalgaları gibi, kar yağıyorun sessizliği ilk önce, sonra titreşimlerin sesi, dünyanın merkezinden, dünyanın merkezindeki sütundan gelen dost şualar, içim açılıyor benim, o nokta büyüyor, ben evrenle el ele, yaradılış sırrına yakın, her şeye en yakın, kendime anne babama, gökyüzüne uzaya, dere dibine balıklara, bir güvercince uçup giden nişanlıya bile en yakın, git gideceksen, yolun sonsuza dek sürecek!

Esintiler değiyor yüreğime, en yüreğe değmezler değiyor, varlık sahasında elime değemeyenler yüreğime değiyor, büyümeye başlıyor içime düşen noktacık, sanki dal filiz veriyor, ne var ki bu filizler daldan tomurmuyor olağan dünyadaki gibi, bir yerlerden, neresi olduğunu açık seçik gözlerimle göremediğim bir yerlerden, ama baş gözümle göremediğim bir yerlerden uçuşup geliyorlar sanki, yoksa içimdeki göz görüyor onların nereden geldiklerini, hangi okyanus damlasından damıtılıp hangi yer katmanından süzülüp hangi buluta karışıp samanyolunun neresine değerek geldiğini içimdeki göz görüyor yoksa.

Çünkü içimdeki göz sonsuz ebatsız çapsız bi şey pi sayısı bile verilemeyen bi şey, karekökü alınamayan. İçimde bir çiçek oluşur gibi, nokta büyüyor, anlamlar sözcükler ilintiler değiniler anıştırmalar anlamlananlar anlamlandırılanlar ve anlamlandırılamayanlar, zerre zerre beliriyor içimdeki çiçeğin her hücresi, atomlar moleküller esir maddesi, madde ile metafiziğin sınırındaki denge, cinler enerji mi, ondan mı cam gibiler, ondan mı içine konuldukları kabın rengini alıyorlar su gibi?

Su... Aziz varlık... Hayat kadar. İki kadınla bir erkeğin oluşturduğu aile gibi. Ne ki, bunda kadın rolündekiler mündemiç. Denge denge denge terazi, erkekle kadının dengesi, iki kadının bir erkekle dengesi. "Bir okyanusun kenarında bulduğu küçük renkli çakıllarla oynayan çocuk gibiyim, acaba şimdi ne güzellik göreceğim diye merakla bekliyorum."

Şule Topuz