Akşamın Verdiği İlham - Mahmut Sami ŞEN

[mahmudi]

Bir akşam vakti sahildeki bir bankta yalnız başıma oturuyordum.Birden güneş gözüme ilişti ve gökyüzüne baktım.Günbatımında gökyüzünü kızıl ve turuncu karışımı bir renk sarmıştı.Bu ne güzel bir manzaraydı.Bir de kendime baktım.Ben hep dalgın biriydim.Yürürken etrafıma asla bakmazdım.Kafam hep yere bakardı.Her işimi hemen halletmek isteyen biriydim.Hayatın her anında sabırsızdım.Çok huzursuz biriydim. Hayatımda ilk defa huzur bulmuştum.Doğanın güzelliklerinden birini ilk defa farketmiştim.İçimden bir ses şöyle diyordu:

—Doğadaki güzellikleri keşfet.
Akşam güneşinin verdiği ilhamı hisset.

Kafam karışmıştı.Neden ben daha önce bu güzellikleri görememiştim? Yoksa ben hissiz bir insan mıydım?İçimden şöyle dedim:

—Hayır,hayır böyle olamazdı!Çünkü ben duygularımla ilk defa tanışmıştım.Ben duygusuz bir insan olamazdım.

Artık karar vermiştim.Bundan sonra doğanın güzelliklerini keşfedecektim.

Mahmut Sami ŞEN

[mayyurek]

Merhabalar hocam, kaleminize bereket. Bireysel olarak hayata olan tutumunuzu hikayeye yedirmek suretiyle aktarmışsınız. Kurgu içeren metinlerde insanın kendi ruhsal durumunu ve yaklaşımını yansıtmaması daha tercih edilen bir yöndür. Bu anlamda okuyucunun metnin dünyasında dolaşırken yazarın iç dünyasına ilişmemesi metni okuyucu için daha nitelikli kılar. Son kararı tabii ki yazarın kendisi verecektir fakat metin ile yazarının bu denli kesişmesi içerikten çok yazara yönlenmesi pek istendik bir durum değildir. Ben de bir şeyler yazarken çoğu vakitler yazdığımı eleden geçirdiğimde aaaa, bak Mustafa yine kurgudan sapıp kendini yazmışsın diyorum maalesef... Birkaç maddi hatada söz konusu. Tebrik eder yol açıklığı dilerim. Esenlikle.