İhtiyar Adamın Unutulmayan Anıları

[kselami]

Aylardan Ağustos, güneşin doğuşu dağların arkasından hızlı bir şekilde gökyüzüne doğru yükseliyordu. Yaz mevsiminde olunmasına rağmen hava serindi. Gerçi, buralarda hava bu mevsimde bu saatlerde hep serin olurdu. Uyku mahmurluğunu üzerinden atmaya çalışırken yıllardır şiirlerin mısralarında, türkülerin satır aralarında düşlediği, özlediği topraklara kavuşacaktı. Yıllar kendisinden gençlik ve delikanlı çağlarını almış, hayatın zorluklarına karşın dirayetli duruşuyla ihtiyarlık çağlarına ilk adımlarını atmış olsa da içinde bir heyecan aynı zamanda adını bir türlü koyamadığı bir korku vardı. Ufak ve dikkatli adımlar atmasına rağmen tahta zeminin çıkardığı gıcırtılar evin sessizliğini bozuyordu. Ufak adımlarından kimse rahatsız olsun istemiyordu. Havanın serinliğini ciğerlerine kadar çekerek hızlı adımlarla haftalar öncesinden biletini aldığı tren garına doğru yola koyuldu. Daracık sokakların arasında yaşına rağmen hızlı adımlarla yürüyordu. Dar sokakların ıssızlığını, birer ikişer bir yerlere yetişmeye çalışan insanların koşuşturması ve kuşların rızıklarını aramaya çıkarken çığlık çığlığa ötmeleri bozuyordu. Yol boyunca birer ikişer açılan dükkânlardan gelen kepenk sesleri ve tahta büyük kasalarda dağıtılmayı bekleyen ekmeklerin kokusu, her yeri sarmıştı. Tren garına vardığında birer ikişer gelen görevliler dışında kimsecikler yoktu. Garın sessizliğini, geceden kalma boyundan hafifçe küçük bankın üzerinde sabahlayan adam bozuyordu... ....Kırık dökük evlerin duvarlarında, göğü delercesine uzayan ağaçların gövdelerinde çocukların kahkaha sesleri, gülen yüzlerinin siluetleri âdete alın yazısı gibi gözükmeyen bir yazı ile yazılmıştı. İhtiyar, etrafı seyrettikçe zamanın ne kadar hızlı aktığına bir kez daha şahitlik ediyordu. Bir zamanlar buralarda oturanlar şimdi neredeydi? Ayşe Teyze, Ayfer Teyze nerede? Ellerinde kırmızı küçük su bidonlarıyla şifalı olduğuna inanılan soğuk sudan almaya giden Musa Amca, İzzet Amca, Nizam Amca nerede? Çocuklarıyla, kardeşleriyle birlikte ormana kuş burunu, böğürtlen toplamaya giden babalar, abiler ve ablalar nerede? Tahtadan bilyalı kaykay yapıp toprak yollarda yokuş aşağı süren çocuklar, futbol oynayıp, ip atlayan çocuklar nerede? Kurumuş ağaçlardan yaptığı sapan dizdikleri şişeleri kıran çocuklar neden yoksunuz? Meşin topların herkeste olmadığı plastik topların sırayla patladığı zamanlardı. Plastik meyve sularının sırayla ayakların altında gürültüyle patlatıldığı, her aksam çanak çömleklerin patladığı yerdi burası. İhtiyar tüm bu düşünceler içerisindeyken bir zamanlar oturduğu evinin önüne gelmişti. Evin ahşap kapısı yoktu...