Şahsen zamanında benim olduğum gibi şiirle hummaya tutulmuş gibi alakadar olan sayamayacağımız kadar vatandaşımız vardır. Artık o kadar "hastalıklı" olmasam da benim için şiir hala ciddi bir şeydir. Onu sanat eserleri arasında hep altın tahtında oturturum. Bu film belki bu sebeple ilk andan beri hep dikkatimi çekti ve iyi bir film olmanın ötesinde olması sebebiyle de en iyilerim arasına girdi.
Kelebeğin Rüyası filminde, adeta kelebek ömürlü iki şairin, Muzaffer Tayyip Uslu ve Rüştü Onur'un hayat hikayesine bakıyoruz. Verem hastası olan ve tutunacak tek dalları şiir olan, yaşamağı, sevmeği, hüznü şiir için bahane eden iki şairimiz. Elbette daha niceleri, niceleri var, buna eminim, lakin film bunlara da atfen olmakla beraber sadece bu ikisine nazar etmektedir.
Diyecekler ki arkamdan
Ben öldükten sonra
O, yalnız şiir yazardı
Ve yağmurlu gecelerde
Elleri cebinde gezerdi
Yazık diyecek
Hatıra defterimi okuyan
Ne talihsiz adammış
İmanı gevremiş parasızlıktan
M. T. U.
1940 Mükellefiyet Kanunu gereği Zonguldak köylerinde 15 - 65 yaş arası her erkek madenlerde çalışmak mecburiyetindedir. Dahası malum olduğu üzere bir yeni bir cihan harbi de çıkmıştır.
"Bütün dünya savaşırken bu kadar güzel olmak doğru mu?"
Dahası bu filmi, Kelebeğin Rüyası'nı ilk izlememden sonra bu iki şairin şiirlerini uzun uzun tetkik etmiş, dahası şiirlerinin her mısraında hüzünlerini adamakıllı hissetmiştim. Dahası bu filme "izlediğim en iyi Türk filmi" diyebilmiştim. Benim için hala öyle mi emin değilim, lakin nazarım pek kıymetlidir.
Şahsen Yılmaz Erdoğan, her işini takdir ettiğim bir sanatçıdır. Dahası aktör ve aktrisler de zannımca memleketimizdeki mühim oyunculardandır ki kıymetlerinin az çok bilindiğini düşünüyorum.
Bana kalan az zaman zarfında bu yazıyı hakkıyla tamamlayamayacağımdan söze sizlerle birlikte devam etmek istiyorum.
simgesine dokunun, seçenekler listesi biraz aşağı kaydırın, sonra Ana Ekrana Ekle’ye dokunarak ilerleyin.