Çifte Kavrulmuş Yalnızlık - Merve MACAR

Karanfil08

Kara odalı saatler tutuyor ruhumuzu
Garip bir hüzün çökerken gök/yüzüne
Geçip gitse mi buluttan yaş, kararsız!
Ama gün batınca insanın yüreğinde
Bir yalnızlıktır basıyor, korkular sığ
Korkular a/yarsız...!

Sözler kuruyoruz geceye alarmlı
Ay çalıyor bize arka perdeden gülerek
Vakitsiz unutulmuşluk yazıyor günler
Kalabalıklığına alışkın değiliz hiç gözlerinin
Hicranı azalır ümidiyle söylüyor sana bülbül
Ama güllerim gün/ahsız...!

Mavi kelimelerimde kor güneşten kalma
Issız bir sabahı topluyoruz dallarından
Belki köşebaşı kahkahalar bölecek çağımı
Mutluluk rolleri dağıtıldı, bize onda da yer yok
Ümitkuş bahtımızda neler oldu gör bak ?
Şimdi uçuşlar da kanatsız...!

Her sevdadan bir avuç Anka külü rüzgâr
Savurup yaprak gibi ellerimi gidiyor
En çok ben uyuttum kavrulmuş türküleri
Sana okumam, yüreğini çalıp giderler ansızın
Yalnızlık korkusuyla karanfiller sarıp yarana
Örteceksin nasılsa zarar ziyansız...!

Merve MACAR

halilesen

Zannedersem şiirinizi birkaç defa okudum. Zamanında bende de çokça görülen bir II. Yeni üslubu var. Çok bulaşıcı bir şeydir farkındayım. Kötü müdür, hayır, lakin bazen aşırıya vardığında bazı şeyleri manasızlaştırabiliyor ve manayı toparlayamıyor. Şiirin ne demek istediği, zaman şairi tarafından bile anlaşılmıyor. Belki de ikinci yeni üslubunun bu kadar fazla olması ve bazen abartılması artık bayağılaştırmıştır bizleri.
Yapmak istediğiniz kompozisyon güzel. Lakin başta bahsettiğim şeylerden ötürü galiba, şiir sonuna kadar tutamadı beni. Bence kafiyeye başvursaydınız daha güzelleşebilirdi. Kafiye de mühim, iyi yapılmazsa çok sırıtıyor.
Eminim çok güzel şiirler yazabilmek kudretine sahipsiniz; bizimle paylaştığınız için teşekkürler.

Karanfil08

Düşünceleriniz için teşekkür ederim, eleştirmeniz beni daha memnun etti. Evet şiirlerimde İkinci yeni havası hakim,doğrudur. Kafiyeli şiir meselesi maalesef ülkemizin şiirin ciddi bir sorunu olarak görüyorum. Şiir denilince akla genel olarak kafiye gelmesi, serbest tarzın ya da ahenk unsurlarının sadece sondaki ses benzerliğine dayalı olmasını yani kafiye ve redifin şiirde kısıtlamalara yol açtığı aşikar. Yine de herkesin kendine özgü bir tarzı ve üslubu var o yüzden tüm yazar çizerlere sonsuz saygım. Sürekli bir övgündense eleştiri her zaman tercihimdir, tekrar teşekkürler. Doğru yoldayım anlıyorum ki

halilesen

Kısıtlamalara yol açtığı fikrine katılmıyorum. Kafiye eğer acemice yapılan şiirlere kısıtlama getirir. Ahmet Muhip Dıranas, Yahya Kemal, Abdürrahim Karakoç, Fuzuli ve daha böyle sayılabilecek binlerce şair vezin, kafiye kullanışmış, asla birbirilerine benzemez. Dahası her biri çok zengin bir içerik sunmuşlardır.

Karanfil08

Bahsettiğiniz bütün bu şairleri kendimden daha iyi tanırım. Belki de şiirdeki kafiye kısıtlıyor cümlemi onlardan önce ve onlardan sonra diye düzenlemem daha doğru olur. Arada istisna oluşturan şairler mutlaka oldu ve olacak ama ben zaten bu şairlerden sonrası için bir genelleme oluşturdum. Dediğim gibi kafiye ile yazan özgün şairler çıkacak ama istisna olarak. Şu andaki Türk edebiyatını özellikle son 20-30 seneyi söyle geri çekilip dışarıdan bir gözle değerlendirdiğimizde aslında kafiyeye çok fazla dayanınca sırıtıyor cümlenizi bu değerlendirmedeki yeni kuşak yazar çizerlerse görebilirsiniz. Belki yazdiklarimla kafiye karşıtı gibi bir algı oluşturmuş olabilirim lakin aksine sizinle ortak paydada buluşuyoruz. Ben sadece Necip Fazıl, Yahya Kemal vb. gibi özgün bir üsluba rastlamadığıma dayanarak kafiyeye dair düşünceler sundum. Belki de kafiye kadar yeni nesil yazar ve şairlerimizin farklı ahenk unsurlarına yer vermesi gerekiyor. Sadece kafiye kalıplaşmasını biraz daha esnetmek gerekli. Bunu yazan bir kişi değil iyi bir edebi eser okuyucusu olarak belirtiyorum bu arada.

halilesen

Ben kafiyeyi mecburi bir şeymiş gibi sunmadım. Sadece doğru yapılırsa ne kadar harika olabileceğini bahsettim. Forumda kafiyeyi harika kullanan birçok şiire rastladım ve sırıtmıyordu, bunun yanında kafiyesiz yazıp da hiç kafiyeyi aratmayan şiirler de gördüm. Ki burada sizin kafiye sandığınız şeyden bahsediyorum.
Bu konu üzerinden tenkid oklarını yönelttiğim konu şiirinizdi. Açıkçası ben kafiye aradım, çünkü şiir tıkanıyordu. Bu bir tavsiyeydi aslında. Kafiye yapmak zordur, lakin neden yapılmasın.
Eğer ben yazarım, her yazdığım şiirdir, yeter ki külhanbeyi lafları olsun, hoş olsun der iseniz, öyle kaç bin kişi var, hiç ismini bilmiyoruz ve bilmeyeceğiz. Hem ben kafiyeyi sadece dizi sonlarındaki harf benzerliği olarak görmüyorum sadece, kafiye kelime ve o kelimelerdeki harflerin sesleriyle, hisleriyle sağlanan ahenktir de.
Her şair o anki halini en iyisi zanneder, ben de öyleydi. Şu an da öyleyim ve yarın daha iyi olduğumda bu halim bana bayat gelecektir. Sizde de onu görüyorum.

Karanfil08

Saygı duyuyorum görüşlerinize, teşekkürler.

yakut

Tartışma fikirlerin çarpışmasıyla ortaya çıkan ışıktır. Gayet de güzel bir ışık çıkmış. Güzel hislenmeler hepimize

Karanfil08

Kesinlikle size katılıyorum Yakut Bey, Halil Bey ile yaptığımız tartışmayı ben olumlu değerlendirdim. Bir eserin her zaman günahı ve sevabıyla değerlendirilmesi o eseri daha anlamlı kılar, diğer eserlere de ışık tutar.

yakut

Şimdi de ortak fikirlerle gelen güç oluşuyor Merve Hanım. İyi yönlerimizin geliştirmek kötü yanlarimizi olumluya çevirmek temennisiyle efenim Esen kalın.

cernesn

Yüreğinize sağlık. Başarılı bir şiir, beğendim.

Karanfil08

Teşekkür ederim görüşleriniz için.

küntagsu

Zaman zaman uyağın ahenk ve akıcılığı sağladığı aşikardır. Bazen de anlatımı ve duyguları sözcüklere tutsak ettiği de ayandır. Bu şiiri dili, imge ve anlatımı açısından çok beğendim çünkü şiir gücü kendini hemen hissettiriyor ve okuduğumda bana gerçek şiir hazzı veriyor. Öte yandan -bu şiirden bağımsız- şiirde bir arayış ve yenilik, tüm sanat dallarında olduğu gibi şairin varlığı ve farklılığının gereğidir, diye düşünürüm.