gitmek istedim sen gibi, bazen çekip gitmek gerek yorgun yollarda bir derviş gibi sessiz sedasız yürümek gerek kokunu aradım yollarda her an burnuma sümbülün kokusu ilişiverdi sesini özlediğimde hep biri çıkageldi insanların gülüşleri de ağıtları da hep sendi çaresi yok kaçamıyorum şimdi senden hayat inat etmiş gecelerimi zehirlemeye her dokunduğum ten aslında sen hüzün mühürlenmiş çoktan yüreğime bazen unutulmuş şarkılarda bazen lalettayin bir sokak başında bazense ismin durmaksızın kulaklarımda kaçamıyorum senden boğuluyorum adeta Musacan Ded...

Şiirinizdeki hasreti hissetmek oldukça güzel. Kaleminize sağlık.

Canan Hanım, yorumunuz için teşekkürler.

Halil Bey, yorumunuz için çok teşekkür ederim. Eleştirinizi dikkate alacağım.

dökülür iskele başında dertler
bakınır alem çaresizliğime içerken
arzularım bu denli derinken
dolsun kadehime delice zehirler

yalnızlığım şamar gibi yakarken
ısıt bedenimi bağrınla ey dilber
ıslat dudaklarımı öyle içten
bırak seninle dağılsın zihnimdeki sisler

ve bir sabah uyanayım gün doğarken
kollarımda seni bulayım sen uyurken
yorgun bir buse bırakarak al dudağına
tekrar kimsesiz kalayım gözlerimi açarken

Musacan Dedeler