Merhabalar Halil Bey. Yazdıklarımı tam olarak anlamadığınızı düşünüyorum. Çünkü burada matematiğin varlığına değil yokluğuna vurgu yaptım. Dahası manada bütünlük kuramama sebebiniz de şiirde geçen ifadeleri anlamlandıramamaktan ileri geliyor. Açıkçası ben de anlaşılması için bir çaba sergilemedim. Ruhum o an karmaşıksa şiirim de öyledir, sonlara doğru ruhum çözümlendikçe şiir de aynı şekli alıyor.
Sağlıkla kalın.

Zeynep Hanım, kaleminize sağlık. Şiirin sunduğu atmosferi ve manayı hissedebildiğime inanıyorum. Duyguda ve manada hoş bir bütünlük de mevcut. Bazen ben de kendimi dinginleştiğim bir yaşta hayal ediyorum. Bu bazen üç beş yaştan kalma bir zaman olabileceği gibi bazen de onlarca yıl ilerisinin vereceği unutmuşluk veya barışmışlık ile mümkün olabilir. Sağlıkla kalın.

Merhabalar. Bazı zamanlar şiir matematikten çok uzaktır. Şiirin matematiği okuyucunun temel alınması, hangi cümleden hangi çıkarımın yapılabileceği, imgenin manaya yatkın ve yakın oluşundan gelir. Herhangi bir matematik kurmadan yazılmış bir şiir oldu. Bu anlaşılmazlık elbet eleştiri konusudur. Kısaca açmak isterim ki, burada bir hastalık tasavvur edin. Solumak canlılık yani nefes alabilmek sönümlenmek ise canlılığı kaybetmişliktir. Bazen kimi hastalıklar ruhumuzda böyle soluyup sönümleniyor, ara ara dirilip bazen de yokmuş gibi oluyor. Bu bakı...

Bütün acıların ve sevmenin Delice akan bir sürekliliği var Soluyup sönümlenen dirileşmiş çirkin kavga bu kızılın altında Anlıyorum bulutlar ve göğün sarmaş dolaş düşmanlığı Sızlayan titreyen saf yağmurları var Susuyorum ellerimin dokunup yandıklarına Kaç renk dolandıysa saçlarıma hepsi kabulüm Yıkılarak devleşiyor ruhum Ruhum, Ruhumun hoyrat düşlere sarınan gemileri Ve tabi güverteyi doldurmuş günahı uyumanın Hıçkırık sesleri içimden son baharı çaldı Hece hece inceldi can telim su gölgesinde Fukara sabahlara dokundu lanetli parmaklarım Unutuyor...

Merhabalar, son bende kadar her şey çok güzeldi. Yalnızca son bölümde yine güçlü imgeler olmasına rağmen akıştaki bağlayıcılığın zorlandığını hissettim. Ama genel manada güzel bir şiir yazmışsınız.
Kaleminize sağlık...

Kilit altında sahipsiz soluyor nefesim
Adım benim ama
İz benim değil
Pencereleri örtüyorum kesiliyor ümidim
Düş benim ama
Dimağ benim değil

Işık ışık sönüyor geceler heceler
Anlıyor musun anne içimde dikenler
Parlıyor parlıyor düşünceler keşkeler
Duyuyor musun bu kez perdelendi çizgiler

Toprağın bile bazen puslu bir hâli var
Dua ellerimi göğe kaldırıyor
Savuruyor savruluyor cam kesiği neşem
İşte
Kader benim ama
Keder benim değil

Busenur SEZER

Merhabalar. Şiirinizin hoş bir fonetiği var. Baştan sona mana bakımından da bütünlük sağlanmış. Acaba bir bestecinin elinden geçse güzel bir şarkıya dönüşür müydü diye düşündüm. Kaleminize sağlık.

İşte kör merak içimde sönen rüzgar
Işıkta parlayan kül
Ruhumda sallanan aşk
Her sabah çizgiler geceye daha tutsak
Nereye varır Allah'ım
Bunca kaçmak.

Rüyalarım sessizce sökülüyor dilimden
Bense çığlık çığlığa
Yeniden ilikliyorum dikenli düğmeleri
Ne ruhumda kaldı çiçek
Ne keşfe dahil sebat
Nereye varır Allah'ım
Acıyı sevmek.

İskele boyunca serpilmiş ıssız harbim
Yaklaştıkça ufka değiyor yazgım
Avcumda titreyen dua
Bazen karanlık heceler
Sustukça kabul ediyor affımı toprak
Nereye varır Allah'ım
Yaşamak.

Busenur SEZER

Tam olarak benim de anlatmak istediğim bu felaketi felaket haline getirenin esasında ihmal ve denetimsizlik olduğuydu. Tam da bu yüzden bu bir doğal afet diyerek geçemiyor ve ihmalin sebep olduğu ölümlerin acısını ilk günkü kadar derinden hissediyoruz.
Güzel yorumunuz için teşekkür ederim.

O cihansız mahvın resmi olmuyor ey ruh
Yutulup savrulan ellerin
Daha söylenecek sözlerin
Taş taş kopuşuyla sızlıyor toprak
Sebeplerin üstündeki günah affolmuyor ey ruh
Kararan yüzler
Gözyaşıyla ağarmıyor.

Kar işte böyle ruhların üzerine yağarken
İçimizden çığlıklar titreyip taşarken
Yalan ahlar ciğerlerimize siniyor
Ev değil ölüm bu örülen başımızın üstüne
İşte kader
İşte böylesi vebal şehirleri tutarken
Kararan yüzler
Gözyaşıyla ağarmıyor.

Busenur SEZER

Yolun Dağ yamaçlarından çekilmiş kadar Mutlusun koşmak derdinden uzak Kısaldıkça hikayemiz bu zamanın içinde Başka pencerelerde göreceklerine umutlusun Hayır Daha fazla siteme, acıya yer yok Kopsun heykeller Bedenler gelsin Hakikat çarpsın yalnızca şakaklarımda Sen zaten bir başka gerçeklikte Kuytusun Her tahtaya ayağım değdi değecek Kimi boyumdan uzunca Kiminde parmak uçlarında yürümek gerekecek Şeffaflaştı günahımız Ve kırpıldı son affımız. Rüzgar saçlarımızı okudukça Yine de içimizden yalan düşler geçecek Jakarlı dolabın resmi alelade olurmu...

Öncelikle güzel yorumunuz için teşekkür ederim. Şiirlere isim verebilmek benim için çok çok zor bir iş. Önceleri yazdıklarımı okuttuğum dostlarımdan başlık bulmalarını rica ettiğim çok zaman oldu. Doğrusu isim verme konusunda istediğim noktada değilim. Fakat eğer başarabilseydim şiirde hiç geçmediği hâlde evet şiir aslında buna dokunuyor hissini verebilecek başlıklar üretebilmek olurdu.

Keşke duvarlar göğü geçirse diyorum Bir iskelet olmaktan öte Maksadı aşmış o sefaletten sıyrılsak Köşe başında buluşup İnce çizgilerde yürüyüp korkusuz Aynılaşsak Kavuşsak o deli aşka Günahsız bir gülüş sakladım sana Ellerini ateşin değmediği o diyarda tutsam diyorum. Kayboluşlar derdimin sızlayan ekseninde Hep başka sokaklarda Başka insanlarla yürüyorum Sen bana içimde dost Dışımda sürgün yabancı Yalnız attığım her adımda sanki ölüyorum Alıştım damarlarımda demlenen yokluğuna Anladım Fakat kalamadım bu boşlukta. Bir şiir oku bana içinden ben g...

Şahsen ben Fatih Bey'in "Rücû" adlı şiirinin okunmasını tavsiye ederim. Zannediyorum ki kapalı şiir tanımı bu eserle anlaşılabilir. Tabi böyle bir isimlendirme yapsak da mana yönünden derinlemesine açılan bir şiirdi.

Elbette saygı duyarım. Teşekkür ederim güzel yorumunuz için.

Merhabalar. Yer yer güçlü imgelerle donatılmış güzel bir şiir. Doğrusu "Çoğala çoğala..." dan itibaren insan kelimesinin daha az tekrarı ve benzer şekilde gibi kelimesinin de daha az tekrarı bence şiirinizi daha usta bir dokuya kavuşturmuş olurdu.
Kaleminize sağlık.

İlginç bir üslupla yazılmış ilginç bir şiir. Doğrusu bu ilginçlik hoşuma gitti. Kaleminize sağlık

Böylesine güçlü şiirler yazan kadın şairleri okumak çok gurur verici. Kaleminize sağlık

Merhabalar. Belki bu söyleyeceğim taktiklere ben de bütünüyle sahip değilim. Fakat bana yazmayı öğreten elleri öpülesi canım hocamın bana mirası bir kaç tavsiyede bulunmak isterim. Şiir her şeyden önce duygu işidir. Hissetmeyen insan veya hissettiklerini inkâr eden insan yazmakta zorlanır. Hissetmekten korkmamak hocamın değil ama benim ilk taktiğim. Ayrıca yazarken tüm kaygıları bir kenara atmak ve hiç kimse okumayacakmış gibi ikincil düşünceleri örterek o anın şiirini yazmak gerekir. Hocam bana her zaman şöyle derdi; öyle bir şeyin şiirini yaz...

Güzel yorumunuz için teşekkür ederim.

Aşkı derin uykulardan kaldırdın gönlüm Sebep yordu düşünü, kolayca dindin Soldu benim çiçeklerim Soğuk gölgelerden korursun sandım Merhaba içimden savrulan sürgün. Veda etmenin yasını günlere böldüm Her geceye bir parça özlem ve keder İzlerini aradım ellerimde senden kalan şarkıların Kayboldum Katlandıkça taşlaştı küskün ruhum. Bileklerimde sıkıca tutulmamış dileklerim Köy yolunda dağılıyor, tutmuyor kaldırımlar Dünyayı kimsesiz kalanşoların dudaklarıyla öptüm Çiçeklendim, sabahın ince ışığında Solduysam da ince bir tebessümle öldüm. Şeytana uy...

Ne mutlu bana böyle düşünmenizi sağladıysam... Güzel yorumunuz için teşekkür ederim.

Duru, ölçülü bir üslubu olan ve okurken bende şefkat uyandıran bir şiir. Kaleminize sağlık.

Belki hepimizin içinde bir yerelere dokunan bir şiir. Mana ve duygu bölünmez bir bütünlükte. "Ağlaya ağlaya alçaldım ben" bölümünün basamak basamak inişi ayrıca ustaca bir hava katmış. Yalnız tek merak ettiğim, ilk mısrayı "gözlerinden" olarak bitirmenizin nedeni nedir? Bir sonraki mısra ile anlam yönünden bütünleştirmeye çalıştım, günleri gözlerinden söndürmek gibi. Fakat bu da çok yerli yerinde olmadı. Yoksa bu mısra bir eksiltili cümle mi?
Kaleminize sağlık.

Kalplere dokunabildiysem ne mutlu bana. Teşekkür ederim güzel yorumlarınız için.