Sevgili Suzan; Çok zaman oldu seninle konuşmayalı, Kaçıp kurtulmayalı bu harabe yerden, Halini hatırını sormayalı, çok zaman oldu. Anlatılacak birikti çok şeye dair. Biraz kitap okudum mesela, büyülü masallarıyla dolu, büyülü kitaplar, Yahudi bir matmazel gibi müstehcen mesela. Mesela geçenlerde bir kadınla tanıştım Biraz değil , tavırlı ve çokça tanıştım. Saçının her teli başka çiçek kokan bir kadın. Kendinden bahsetti biraz bana, Kendimden bahsettim ben de biraz. Mesela dedim rakıyı severim, papatyayı, maviyi biraz, Denizi severim dedim, kabu...

Gün geçtikçe babama benziyorum, Yaşlandıkça anneme. Ellerimden başlıyor, parmak uçlarım inceliyor önce, Yüzüm, yüzüm tam bir buhran… Anlık açık değil henüz, Henüz varamadım yolculuğun o kısmına. Vücudumda hafif kızarmalar, Sanırım başladı yine bende kurdeşen. Sayın doktorun dediğine göre devam edecekmiş, yıllarca. Strese bağlı olarak. Bir banka oturup denizi izlemek istiyorum, Bir bahçeye girip çiçekleri koparmak, Koklamak değil ha sadece koparmak, İnsanoğlunun derin bir yansıması olarak. Yazmak istiyorum, anlatmak derdimi, Aşık olmak bir kadın...

Ağzımdan dökülemedi aklımdaki sen, O kadar rakılı sofralar kurdum da. İki ayağım bir papuca girdi de, Gönlüne giremedim bir ben. O kadar ağladım durdum da. Ben seni ilk, rüyamda gördüm. Eski çinilerle süslenmiş tahtında, Bulutlarının vardı dolunun habercisi, Oturup da toprağı dokuyordu gözlerin, Her yanında alev alev bir ateş, Düşünen insanların vardı, Seni sarıp sarmalayan. Bir şarkı mırıldanıp da yanına geldim. Sonra yok oldu her şey birden, Bir bir yok oldu. Zifiri karanlık bir boşluğun içinde yalnız kaldık, Ben sürüklerken seni oradan oraya...

Ellerim cebimde boş sokaklarda, Bir ben varım bir de yıldızlar. Ellerim boş sadece yürüyorum. Aklımda opustugumuz sokaklar... Seni görüp de öpememek... Seni görüp de sana dokunamamak... Ah! Bir iç çekip de uzatıp serseri benimi yatağa, Düşlemek seni, henüz ilk dördünde ayın. Ve uzak bir günde ağladığını bilmek, Kızmaktan başka bir şey değil yaşayan ve yaşatan yağmura. Çünkü biliyorum ki bilmek kadar ayıp aklımdaki düşünceler, Çünkü biliyorum ki o anda söküp alsalar bedenimden seni, Henüz ıslanmışken gözlerin yağmur misali, Kimse gecesini paylaş...

Modası geçmiş bir yalnızlık içindeyim, Ben, bugün aşık olduğumu anladım. İçin için yanan bir alevin içinde hissettim kendimi, Ruhumun içinde, seni anladım. Anladım ki karanlık bir köşeden gözlerin, Gözlerimle seviştiğini anladım. Müziğin notaları bir bir çarptı kalbime, Her notada vücudunu anladım. Benzim attı da korkudan bahaneler buldum, Sırf sarılalım diye senden ayrıldım. Ben bugün aşık olduğumu anladım. Sen ki uzak diyarların uzak prensesi, Yeryüzünde yağmurun ince sesi, Hüznünün sebebi nedir sormam! Gökyüzü bazen bulutlanır. Aşığın çölüne...

Sevgili Suzan; Gece karanlık, dünyanın sonu… Gökyüzünden, buluttan bahset. Kıvırcık saçından, esmer teninden… Elimde koca bir kırk yıllık, Geçtiğimiz sokaklardan bahset. Sevgili Suzan; Umutla baktım penceremden dışarı. Bir çocuk, belki üç belki dört yaşı, Yalınayak koştu nisan yağmurunda. Söndürdü tüm geceyi bir hareketle. Sevgili Suzan; Sen de umutla bak pencerenden dışarı, Saat kaç olursa olsun, belki üç belki dört… Aniden olan şeyler güzel Suzan, tesadüfen olan şeyler. Yorgunluk güzel, dinçlik güzel. Kutup yıldızının altında ayaklarım kanaya...

Aslında bir ilhamdan ziyade şiirin matematigiyle alakalıdır yazdıklarım benim için. Şiirin matematiği ise herkes için farklıdır. Okurken ise başka bir anlam kazanır kişiye göre. ne kadar noktalama imla koysakta şiir okuyaniyla farklı bir noktalama kazanır bu yüzdendir ki siz @cagrikutaydogan Bey karşılıklı bir konuşma sezmis @halilesen siz doğada gibi bir izlenime kapilmissiniz. Şiirlerimi yazarken istediğimde bu aslında. Beğenilmesi değil, okurun kendinde ne hissettirdiği. beğenilmesi yahut yüksek dereceden sanat eseri olması mühim değil.

Ey’le başlıyor her şeyimiz, Şiirlerimiz, kelimelerimiz, gündüzlerimiz. Gündüzleri getiren güneş, Merhaba! İnsanlar bizi biz olduğumuz için sever, Geçmiş kızlarım, tüm çiçeklerim, Gökyüzünü sebepsiz seven çocuk, Merhaba! Ey! Ey, ağlayınca gözleri yeşile çalan anneciğim, Dünyada bulanık bir ayna olan mezar taşları. İçimi bütünüyle saran insanlarım, Merhaba! Pek ibadetim yoktur ama Allah’ı severim. Aslında babam da Allah’ı sever biraz da kedileri. Tüm işi uyuyup uyanmak olan kedilerim, Merhaba! Güneş batmadan havayı güzel bir renk boyar. İnsanı ga...

@salamatkalin Ben yönetici değilim fakat @halilesen e ulaşmanızı öneririm.

Şiir bence herkeste farklı şey ifade eder ve herkes başka bir şey koyar ortaya. Böyle olması şiir olduğu özelliğini kaybettirmez ama. Şiirin kendi içinde sıkı kurallarına vardır ne yaparsak yapalım o yöne yönelir.
Şiiriniz bir masada iki kişi konuşuyormuş gibi olmuş ve biraz basit kalmış. Yazılmadan elbet çok güçlüdür duygular ama kalemde bunu hissettirememiş. Kaleminizi geliştirmeniz dileğiyle...

@cagrikutaydogan teşekkür ederim değerli yorumunuzdan dolayı.

@halilesen Evet, Cemal Süreya gibi öykündüğüm şairler var, şiirlerimde onların tonları hep gezer fakat tanrı ve tanrıça gibi uçlarda kelimeleri bilerek seçiyorum çünkü anlamı kapatarak anlam kazandırıyorum kendimce. Yorumunuz için teşekkürler.

Bir gülmek aldı beni bir daha gitmedi. Gece gece içten ve sevimli. Bir kadın gibi olanca çıplak. İçimden gelmedi başka hiçbir şey. Bir gülmek aldı beni bir daha gitmedi. Bakın nasıl da mutludur tanrıça, Sıyrılıp tüm derdinden, siyahından. Nasıl da iştahlı ve kibirli, Tüm kulları önünde diz çökerken. Bakın nasıl da mutludur tanrıça. Yalnız bırakın beni yalnız, kimse olmasın yanımda. Ne süslü bir cümle ne soğuk bir bilmece... Tüm gününü pencerenin dibinde geçiren çocuk, Tüm hatlarıyla o göğü seyrederken, Yalnız bırakın beni yalnız, kimse olmasın ...

Yâd etmiş şiiriniz eskileri ve insanda kendinden bir şeyler bulduruyor. Fakat sanki nazım ve nesir arasında git gel yaşıyor, sürükleyici bir mektup gibi olmuş. Kaleminize sağlık.

@senerisen teşekkür ederim anlamaya çalıştığınız ve yorumunuz için.

Teşekkür ederim bu yapıcı ve güzel yorumunuz için.

@salamatkalin değerli yorumunuzdan dolayı teşekkür ediyorum.

Bir kadın tanıdım ismi Suzan; Papatyayı pek sever Suzan, Denizin kokusuna bayılır. Kolyeler yapar deniz kabuklarından kendine. Kızdığında kaşları çatılır herkes gibi. Gülse güller dökülür gamzesinden, Sever beni de belli etmez Suzan. Korkar çünkü o da sevilmekten, Planlar yapar hayal kurar benim aksime. Şarkı söyler bağıra bağıra. Bir insan kadar özgürdür ancak. Ağlasa çimen filizlenir gözlerinde, Yalan söyler bazen benim gibi, Tatmamıştır henüz aşkı yüreğinde, Koşmamıştır hiç nisan yağmurunda yalın ayak, Fakat bir insan kadar umut yüklüdür anc...

Bugün sessiz güzelliğinin yanında, Sana yalan söylemenin utancı var içimde. Oysa ne kadar uzakta dağlar ve ne kadar yakın yalnızlık yanında. Sen sayın sevgilim, Sen odamın içindeki kalabalık köşem, Sen ki çimenlere uzanmış yıldızları seyrederken... Benim küçük evrenim, Sen benim korkum, geleceğim. Şimdi sen bu soğuk günün ardından, Koynuma uzanmış bir kedi kadar sıcaksın. Seni o kadar iyi tanıyorum ki; Çehrendeki çukur kadar yakınsın, bana. Şimdi ellerim senden uzaklaşırken, Güneşe doğru yolculuğu bu, Günahlarından arınmış bir adamın... Ömer Efe

Çok iyi bir teknik ve ustalıkla yazılmış olduğu bariz. Şiiriniz ortalara doğru ritmi düşüyor gibi olsa da finalindeki vuruculuguyla insanın kendinden bir şey bulduruyor ve tekrar okuma isteği uyandırıyor. Kaleminiz daim olsun.

@küntagsu değerli yorumunuzdan dolayı teşekkür ediyorum.

Seni gördüğüm eski tahta bankaların yerini şimdi yeşil demirler almış. O yeşil çayır çimen Nazım'ın şiiri gibi değil artık. O eski Saadet, mutlu etmiyor artık insanı. Hüzün; a noktasından b noktasına varmaktan başka işe yaramıyor. Aşk sadece filmin sonuna kadar devam ediyor. Ben oturmuş odamın bir köşesinde, Pencereden dışarı bakarken. Çingene çocuklar oyun oynuyor. Yaşamın ötesinde ve her şeyden uzak... Bir güzel salınarak iniyor yokuştan aşağı. Alımlı, nazlı ve savurgan. Rüzgar hafifçe okşuyor saçlarını, Saçlarının arasından yanağındaki çukur...

Şiirinizde akıcılık bakımından insanı yoruyor, sonu gelmeyecek gibi hissettim bazen ve kelime fazlaları göze batıyor. Biraz düzenleme ile daha iyi bir iş çıkacağına eminim. Kaleminize sağlık.

Okunurluk ve akıcılık bakımından iyi bir şiir fakat teknik bakımdan ufak da olsa rahatsız edici bir tarafı da var. Kaleminize sağlık.

@Atahan ve @halilesen değerli yorumlarınız için teşekkürler.