Pamuk açmış ağaçların, dallarında kozalak
Ve bir karga sesleniyor tüm dünyaya bak!
Altında yürüyor bedeni çürüyecek diri
Üstünü örtüyorken soğuk pamuktan kefeni...

Selma Betül

Ya Rabbi, ellerimi açtım göğe doğru.
Ellerim, ne insancıl ne aciz ellerim...
Senden gelecek her şeyin nuru,
Bir yağmur olsa onu bekleyen çöllerim...

Selma Betül Alaçam

'' Aynı şehirde büyüyen iki çocuk kadar yabancı'' mısrası beni düşündürdü ve hoşuma gitti.

'' Şuurlu bir şekilde mi yaptınız bilmiyorum ama bazı şiirlere göndermeler varmış gibi hissettim.''

Bir de gönderme olabileceği düşündüğünüz şiirleri merak ettim, aklınızda olanlar varsa öğrenmek isterim.

Teşekkür ederim.

İlk yazdığım şiirlerden birisiydi ve eksiklikleri yorumlarınızla daha iyi gördüm. Yazarken başka şiirlere gönderme yapmamıştım. Tekrardan teşekkürler.

Yorumunuz için teşekkür ederim, şiirle ilgili yeni unsurlar fark etmeme sebep oldu ve benim için geliştirici bir yorum oldu. '' Bir dize dikkatimi çekti: "kurumuş dalda duran boş yuva". Bu dizede dal mı kurumuş yoksa yuva mı kurumuş bir anlam belirsizliği meydana gelmiş. Son dizeye bakıldığında ben yuvanın kurumuş olduğunu düşündüm fakat yine de belirsizlik mevcut.'' Bu dizede Kurumuş olan daldı. Sonbahar mevsimiyle ilişkilendirmiştim. Ve kuş yuvası zaten kurumuş otlardan yapıldığı için yuvanın kurumuş olarak anlaşılabileceğini düşünm...

Çevrilen her sayfasında duyuyorum, Bir kuru yaprak ve hışırtı sesi. Toprak kokan bu havada ölüyorum. Kapanıyor hayatımın şiir defteri. Bir bahar çiçeğiyim, soluyorum. Ve soluyorum mızıkaya üflenen nefesi. Tozlu kapakları arasında eziliyorum. Çalmıyor sarı yapraklı kitabın naif bestesi. Çamlarla beraber yaprak döküyorum. Dilimdeki düğümü çözüyor bir denizci. Kanatları donmuş kelebekler görüyorum, Bu havada bağlayan intihar ipini. Ben sayfa arasında kalmış hüzün çiçeğiyim. Birazdan yağacak karda öleceğim. Kurumuş dalda duran boş yuva, Ben artık d...

Ben bir nehirim, akıyorum. Ne büyük, ne küçük... Ne geniş, ne dar, ne açık... Ben özümde suyum, akıyorum. Ben bir nehirim, akıyorum. İbaret değilim şeklimden: Gözümden, kolumdan, elimden... Ben özümde suyum, akıyorum. Ben bir nehirim, akıyorum. Çünkü durmaz rüzgar; Süregiden yağmur, buhar... Ben özümde suyum, akıyorum. Ben bir nehirim, akıyorum. Bakma geçtiğime kaç ağacın yanından, Yolcunun serüveni daha önemli hanlardan... Ben özümde suyum, akıyorum. Ben bir nehirim, akıyorum. gittiğim yol bir sağa bir sola işler. Çünkü önüme çıksa da yokuşlar...

Yazmayı hep sevdim. Okulda yazma ödevleri verilirken uflayan seslerin arasında sevinip el çırpan hep bendim. Önceleri düz yazılar yazardım. Ve şiir yazabileceğime hiç inanmazdım. Şiir zor işti, bir kere denedim ve dedim ki benim şiire yeteneğim yok. İnsanın kendini bir şeylere inandırması ne gariptir. Lise son sınıfta arkadaşım gitarıyla beste yaparken ona söz yazabileceğimi söyledim. Basit şeyler yazdım ve beğeniler. Sonrasında şiir yazmaya başladım. 1 yıl oluyor ben şiir yazmaya başlayalı. 19 yaşındayım. Her seferinde arkadaşlarıma gösteririm...

Evet, nadir olarak şiir yazarken içeriğinde bundan bahsettiğim oluyor. Bunun bir teknik olduğunu ve isminin üst kurmaca olduğunu bilmiyordum.
Yorumlarınız için teşekkür ederim.

halilesen yazdı:
> Selma Hanım Tebrikler, şiiriniz Haftanın Şiiri olarak seçildi.

Çok teşekkür ederim.

Şiirin son kısmını dörtlük yapma çabasına girmedim ve fazla uğraşmadım. Bazen farklı şeyler denemeye çalışıyorum. Bu da kafiye düzeniyle ve mısra sayısıyla onlardan birisi. Yorumlarınız için teşekkür ederim

Şiirler insan zihninden akan irin.
Acılar açmış yarayı kafada.
Vücudu hasta eden bu zehrin,
Etkisiyle yavaş yavaş akacak terin.

Ellerin titreyerek varacaksın kağıda
İlaç faydasız, yara derin...
Her satır içinde dönüşecek ağıda,
Kalbinde çıkan kandan fırtınada.

Çare değil ne hekim, ne hemşir
Kendine vurduğun her zehirli şırıngada.
Satırlar yaradan kanla akacak bir bir...
Belki olacaksın şair,
Belki bulacaksın bir şeyler
Kurtuluşa dair...

Selma Betül Alaçam

edanaz yazdı:
> şiirinizi bizimle paylaştığınız için teşekkürler. ben çok beğendim.

Teşekkür ederim.

halilesen yazdı:
> Selma Hanım Tebrikler; şiiriniz Haftanın Şiiri oldu.

Teşekkür ederim.

Gıcırdayan merdivenleri çıkıyor yaşlı bir çehre Attığı her adımda bilmezken bir hüzün bırakarak... Yalnızlık çökmüş veda perdesi inen gözlere Eşlik ediyor yorulmuş bir beden ve bir tutam ak... Görünmez ayak izini bırakıyor tozlu yere. Sadece onun bastığı ahşap zemin dönen budak... Yine bu tanıdık ses, birdenbire Yayılıyor eve daktilodan tak tak tak! Gürültü tercüman sessiz düşüncelere Ve karışık tuşlara da, çocuklardaki merak. Sadece bayramda geldiğinde bir kere Anlıyor ne kadar yalnız bir ev, bir sokak... Son kez çıkıyor o evden sefere, Yanına...

Katıldım